Łowienie ryb przy użyciu naturalnych przynęt z kutra nie wymaga skomplikowanej techniki ani wyrafinowanej finezji. Kluczem do sukcesu jest odpowiednio skonstruowany zestaw, który należy umieścić na dnie przy burcie łodzi, a następnie cierpliwie oczekiwać na pierwsze branie. Podobnie jak w każdej innej metodzie połowu, szczegóły odgrywają kluczową rolę, stanowiąc zarówno
Staw w ogrodzie to niesamowite szczęście, ale także ogrom pracy i czasu, jakie trzeba poświęcić, aby jego kondycja była dobra. Istotne jest przede wszystkim utrzymanie prawidłowego pH wody, kontrola ilości glonów. W stawach bardzo często hoduje się karpie. Jedną z chorób, na którą często zapadają to pleśniawka. Jak wygląda leczenie pleśniawki u ryb karpiowatych? Czy pleśniawka u karpi jest groźna? Czy można jeść karpia z pleśniawką? Odpowiedzi poznasz w poniższej treści artykułu. Jeśli temat Cię zainteresował, zostań z nami!Pleśniawka u karpi – czym się objawia i jak się leczy?Pleśniawka to choroba grzybiczo bakteryjna ryb, której przyczyną są złe warunki transportu, manipulacje odłowowe, przemrożenie, złe warunki w stawie (dużo rozkładającej się materii w stawie, bądź zbyt „świeży” staw”, okres tarła, w którym dochodzi do ubytków łusek. Ogólnie można powiedzieć, że przyczyną jest uszkodzenie skóry, płetw i skrzeli ryb. Zarodniki grzybów oraz bakterie znajdują się tak naprawdę wszędzie, a tym bardziej w wodzie, dlatego nie trudno o zakażenie. Można zapobiegać pleśniawce u karpi poprzez stały monitoring warunków bytowych, ich ulepszanie, kontrolowanie ilości karpi w stawie, właściwe obchodzenie się z karpiami podczas odłowów, transportu. Jak wygląda leczenie pleśniawki u ryb? Istnieje kilka kierunków leczenia. Różni się on przede wszystkim tym, z jakim gatunkiem ryb mamy do czynienia. Każdy z nich ma inną wrażliwość na środki chemiczne. Istotne znaczenie w trakcie leczenia ma także pora popularnym, niskobudżetowym rozwiązaniem jest wapnowanie stawu wapnem hydratyzowanym. Ilość wapna dostosowuje się do pH wody. Przeważnie wapno podaje się dwukrotnie w dawce od 50 do 150 kg na ha w odstępie tygodnia. Taka forma leczenia sprawdza się w przypadku niedużych infekcji pleśniawką u ryb karpiowatych. Kiedyś stosowano także zieleń malachitową krystaliczną, która świetnie się sprawdzała w trudnych przypadkach, jednak została ona zakazana w UE, ponieważ wykazano działanie mutagenne i kancerogenne. Innym skutecznym środkiem w leczeniu pleśniawki u karpi jest siarczan miedzi. Niestety jego stosowanie ma też dużą wadę. Po zastosowaniu tego środka rozwijają się glony planktonowe w bardzo dynamicznym tempie. Im wyższa jest temperatura wody, tym lepsze są warunki do rozwoju grzybów i bakterii, dlatego też w okresie wiosenno – letnim problem ten może się nasilać. Do leczenia używane są także preparaty jodoforowe oraz formalina. Tutaj jednak należy mieć dużą wiedzę. Eksperymenty mogą wyrządzić wiele szkód. Warto jest poprosić o pomoc fachowców. Niezależnie od tego, czy mamy do czynienia ze stawem hodowlanym czy naturalnym, pleśniawka może wystąpić w obu typach zbiornika. Ważne jest oczyszczanie stawu z obumarłych ryb, ponieważ rozkładająca się materia organiczna potęguje ryzyko wystąpienia pleśniawek. W dalszej części artykułu dowiesz się czy można jeść karpia z objawia się pleśniawka u ryb karpiowatych?Pleśniawka u karpi objawia się plamami na ciele ryby o barwie białej lub szarej. Na początku plama wygląda jak wata. Plamy w dość szybkim tempie rozprzestrzeniają się na ciele i skrzelach ryb. Kolejnym objawem pleśniawki u ryb karpiowatych jest niska aktywność ryb, zmętnienie rogówki oka. Pleśń zajmuje także płetwy. Pleśniawka najszybciej atakuje ryby osłabione, chore i starsze. Zdrowe karpie są rzadziej atakowane przez tę chorobę. Ważne jest, aby dbać o dobre warunki bytowe ryb. Każda rana na rybie niesie potencjalne zagrożenie zarażenia pleśniawką. Utrata śluzu i łusek podczas łowów przez hobbystów jest naprawdę niebezpieczna. Każdy karpiarz powinien być wyposażony w środek dezynfekcyjny, którym będzie pokrywał rany można jeść karpia z pleśniawką? Skoro jest to tak powszechna choroba, to wiele osób zastanawia się, czy można jeść karpia z pleśniawką. Nie jest to dobrym pomysłem. Tak, jak nie je się owoców i warzyw skażonych pleśnią, tak samo i ryb. Warto wiedzieć, że grzyb nie jest tylko na tej czarnej plamce, którą widzimy na skórze ryby. Grzyby to mikroskopijne cząsteczki, które w bardzo szybkim tempie rozmnażają się na całej powierzchni ryby, a mając kontakt z raną, wnikają do wnętrza organizmu ryby, dlatego też człowiek nie powinien jeść chorej BurnejnikowaZ medycyną związana od ponad 15 lat. Przez ten okres odbyłam wiele staży w instytutach medycznych, gdzie mogłam pogłębić moją wiedzę oraz zdobyć praktykę.
Spis treści: Czym jest pleśniawka? Jak wygląda pleśniawka u ryb? Czy pleśniawka u ryb jest zaraźliwa? Pleśniawka – jak leczyć akwarium, a jak hodowlę? Czym jest pleśniawka?Pleśniawka jest powszechnie występującą chorobą ryb. Wywołują ją protisty z rodzaju Saprolegniaceae. Według niektórych klasyfikacji organizmy te są grzybami i w tekście też będą tak określane, choć aktualnie środowisko naukowców i hodowców ryb przychyla się raczej do pierwszej przedstawionej przynależności systematycznej. Ten patogen występuje naturalnie w wodzie i w normalnych warunkach nie wykazuje zjadliwości. Organizmy te żerują na martwych szczątkach organicznych, rzadko tworząc rozbudowane wygląda pleśniawka u ryb?Wszystkie ryby cierpiące z powodu pleśniawki wyglądają podobnie – w miejscu uszkodzenia tkanki albo przynajmniej na obszarze pozbawionym śluzu, rozwija się grzybnia w kolorze białym lub brudnoszarym. Może ona tworzyć albo lekki nalot, albo formy pierzaste w zależności od stopnia zaawansowania procesu chorobowego i warunków początkowym stadium grzyby rozwijają się wyłącznie w miejscu uszkodzenia tkanek, jednak stosunkowo szybko mogą rozprzestrzenić się na większym obszarze, a także szybko zaatakować fizjologiczne to spadek aktywności oraz podejmowanie prób mechanicznego pozbycia się pasożyta poprzez ocieranie się o korzenie, kamienie lub inne podwodne przeszkody. Spada również częstotliwość żerowania i ilość pobieranego pokarmu. Może dochodzić do zmian w upodobaniach ekologicznych danego może rozwijać się również na ikrze, jeśli ta jest niezapłodniona lub obumarła. W związku z tym, że te jajeczka i tak nie będą przydatne, hodowcy są skłonni bagatelizować rozwijającą się w ten sposób pleśniawkę. Jest to poważny błąd, ponieważ po wytworzeniu zwartej kolonii grzyby mogą przechodzić w formę bardziej zjadliwą i tym samym wyraźnie rośnie ryzyko zakażenia ryb, które w innej sytuacji uporałyby się z infekcją pleśniawka u ryb jest zaraźliwa?Trudno mówić o zjadliwości samego pasożyta – jest on obecny w wodzie przez cały czas i zdrowe osobniki bez trudu radzą sobie z nim. Jeśli jednak istnieje przyczyna, dla której więcej ryb w akwarium czy stawie ma uszkodzoną tkankę, to ryzyko masowego zarażenia pleśniawką zdecydowanie rośnie. Zwiększa się ono także z niszach przegęszczonych, gdzie ryby ocierają się o siebie wzajemnie – stąd też pleśniawka stanowi tak duże zagrożenie dla stawów zatem nie można mówić o zaraźliwości w całym znaczeniu tego słowa, na pewno warto zwiększyć czujność, jeśli objawy pojawią się u jednego osobnika lub na złożonej ikrze – natychmiastowe podjęcie środków zaradczych może uratować lokalny ekosystem od – jak leczyć akwarium, a jak hodowlę?Leczenie akwarium, w którym pojawiły się ogniska pleśniawki, jest dość proste. Pierwszym krokiem jest usunięcie pierwotnej przyczyny – będzie to albo ikra z pleśniawką, albo inne ognisko rozwoju pasożyta. Poza tym należy upewnić się, że otoczenie jest bezpieczne dla ryb – że nie mogą one zbyt łatwo zranić się o jakiś element dekoracyjny albo że jeden z osobników nie atakuje pozostałych. Następnie wystarczy podmienić połowę wody w zakażonym zbiorniku, podnieść temperaturę do wymaganego poziomu i w miarę tolerancji gatunków zamieszkujących akwarium, zwiększyć tempo osobniki należy umieścić na wilgotnej ściereczce i przetrzeć zakażone miejsca roztworem nadmanganianu (VII) potasu lub jodyny. Można też zastosować długotrwałe kąpiele w preparatach FMC lub zbiornikach hodowlanych nie ma możliwości zastosowania niektórych z wymienionych wyżej środków prewencji i leczenia ryb, dlatego należy przede wszystkim stale kontrolować parametry wody i w razie konieczności prowadzić odłów sanitarny. Pleśniawka jest też dobrym powodem, by przy planowaniu hodowli uwzględnić gatunki, które żywią się osłabionymi w stawie jest bardzo często następstwem nieodpowiedzialnej polityki catch and release. Zasadniczo nie ma w niej wewnętrznego błędu, natomiast należy edukować wędkarzy o tym, co akwaryści dobrze wiedzą – że niedopuszczalne jest chwytanie ryb gołą ręką, często zresztą suchą. Prowadzi to do usunięcia sporej ilości śluzu i ułatwia wystąpienie infekcji. Ryby wyjmowane z wody najlepiej chwytać w wilgotną ścierkę, a złapanych gołą ręką – nie wypuszczać do u karpi zdarza się dość regularnie – kluczem do jej opanowania jest kontrola parametrów zbiornika i zapewnienie równowagi ekologicznej. Pleśniawka atakuje wyłącznie ryby chore lub osłabione, więc jeśli zostaną one upolowane przez drapieżniki lub choćby rybożerne ptaki, to rozwój choroby w zbiorniku zostanie zahamowany. W hodowlach stosuje się też antybiotyki – zarówno leczniczo, jak i profilaktycznie.Jest to również podyktowane warunkami biologicznymi - spada temperatura wody, co powoduje u ryb jako zmiennocieplnych zwolnienie metabolizmu, czyli przede wszystkim mniejsze zapotrzebowanie w tlen. To umożliwia nam opuszczenie wody w stawie przy pomocy mnicha spustowego i zagęszczenie ryby na tzw. łowisku.
Pleśniawki to miejscowa infekcja jamy ustnej, którą wywołuje grzyb o nazwie Candida albicans. Najczęściej dotykają niemowląt i małych dzieci. Przebiegają łagodnie, nie wywołując poważnych powikłań. Same jednak nie znikają i wymagają wizyty u lekarza, który zleci odpowiednie leczenie. spis treści 1. Pleśniawki - przyczyny 2. Pleśniawki - objawy 3. Pleśniawki - leczenie 1. Pleśniawki - przyczyny Każdy człowiek w swoim organizmie ma grzyby. Dziecko może się nimi zarazić: Zobacz film: "Higiena jamy ustnej [Wirtualna Poradnia]" podczas porodu siłami natury, gdyż drożdżaki często znajdują się w pochwie (tym bardziej u ciężarnych kobiet, które są bardziej narażone na infekcje grzybicze dróg rodnych), ssąc pierś matki zainfekowaną drożdżakami, biorąc do buzi smoczek oblizany przez dorosłego, który może mieć drożdżaki w jamie ustnej, wkładając do buzi brudne przedmioty. Pleśniawki najczęściej występują u małych dzieci W normalnych warunkach fizjologiczna flora bakteryjna jamy ustnej nie dopuszcza do rozwoju grzybów. Jeśli jednak dojdzie do spadku odporności organizmu (jak to ma miejsce np. u malutkich dzieci, u których układ odpornościowy nie jest jeszcze całkowicie rozwinięty) albo zaburzenia równowagi we florze bakteryjnej jamy ustnej (np. poprzez przyjmowanie antybiotyków), dochodzi wtedy do rozprzestrzeniania się drożdżaków Candida albicans i rozwoju infekcji w postaci pleśniawek. 2. Pleśniawki - objawy Pleśniawki mogą lokalizować się w jamie ustnej dziecka: na wewnętrznej powierzchni policzków, języku lub podniebieniu. Wyglądem przypominają białe plamki ściętego mleka lub grudki twarożku. Plamki te mogą się zlewać i tworzyć zmianę o wyglądzie kożucha, która w zaawansowanych przypadkach może tapetować całą jamę ustną dziecka. Charakterystyczne jest to, że nie można ich usunąć przez ścieranie - taki zabieg powoduje krwawienie. Pleśniawki zazwyczaj mają łagodny przebieg. Mogą jednak sprawiać dziecku ból oraz utrudniać jedzenie i ssanie. 3. Pleśniawki - leczenie W walce z pleśniawkami nie należy działać na własną rękę. Konieczna jest wizyta z dzieckiem u lekarza, który przepisze leki, w zależności od zaawansowania choroby oraz wieku dziecka. Infekcję leczy się miejscowymi preparatami przeciwgrzybiczymi, np. nystatyną. Lekarz może zalecić także pędzlowanie błony śluzowej kilka razy w ciągu dnia 1% roztworem fioletu krystalicznego (gencjany) lub 25% roztworem boraksu w glicerynie z wodą. Leczenie nie jest trudne, ale należy pamiętać, aby stosować je odpowiednio długo, by nie dopuścić do nawrotu pleśniawek. Poza stosowaniem leków trzeba też pamiętać o przestrzeganiu zasad higieny, gdyż grzyb bardzo łatwo się przenosi: po każdym posiłku należy podać dziecku kilka łyżek wody, by wypłukać resztki mleka, gdy dziecko ma już ząbki, należy utrzymywać je w czystości, wyrzucić stary smoczek dziecka, kupić nowy i dbać o jego sterylność, kobiety karmiące piersią powinny obserwować swoje brodawki, gdyż i one mogą zostać zakażone grzybem; w razie pojawienia się swędzenia czy pieczenia brodawek można zastosować na nie ten sam preparat co do buzi dziecka (nie jest konieczne przerywanie karmienia). Jeżeli pleśniawki, pomimo dbania o higienę jamy ustnej dziecka często nawracają, zwłaszcza u kilkulatków, może to świadczyć o obniżeniu odporności dziecka i wymaga dalszych badań. Potrzebujesz konsultacji z lekarzem, e-zwolnienia lub e-recepty? Wejdź na abcZdrowie Znajdź Lekarza i umów wizytę stacjonarną u specjalistów z całej Polski lub teleporadę od ręki. polecamy Artykuł zweryfikowany przez eksperta: Lek. Izabela Lenartowicz Certyfikowany lekarz medycyny estetycznej. Prowadzi Klinikę Medycyny Estetycznej.
Temperatura powinna się wahać między 25-26 CO. Rozmnażanie bocji w akwarium jest niemożliwe, ponieważ jest to ryba migrująca. Bocja jest rybą bardzo żarłoczną, najbardziej lubi ślimaki, dlatego jest też wykorzystywana, gdy mamy w akwarium inwazję ślimaków. Możemy też karmić bocje pokarmem suchym, ale szybko opadającym na dno.Wielu łowców boryka się z chorobami ryb, selekcjonuje je źle lub w ogóle nie zna, dlatego chce przedstawić niektóre z nich. 1- Ospa karpi Jest choroba występująca najczęściej w warunkach hodowlanych, rzadziej występuje u ryb dziko żyjących. W stawach najczęściej występuje u młodych karpi.. Ospa jest choroba obecnie rzadko występująca i nie powoduje śnięcia ryb. Źle warunki życia, najczęściej występuje wiosna, na rybach osłabionych przy zmianie temp. wody i parametrów chemicznych, na zamulonych i zarośniętych zbiornikach, przy małych ilościach związków wapnia w wodzie, za duże pogłowie ryb i związane z tym głodowanie, to wpływa bardzo pozytywnie na rozwój tej choroby. Objawy: na ciele ryb powstają białe wykwity w postaci opryszczki, początkowo małe kropki z czasem przeradzające się w większe plamy. W zaawansowanym stadium dochodzi do odwapnienia szkieletu 2-KHV Olbrzymi wpływ na rozwój tej choroby ma temp. wody oraz pogłowie ryb w zbiorniku, choroba rozwija się dobrze już w tem 13-15 stopni a największy rozwój jej jest przy temp. 20-25 stopni, śmiertelność ryb sięga wtedy 80-100% Charakterystycznymi objawami dla infekcji KHV są zmiany w obrębie skóry wyrażają się złuszczaniem naskórka (u około 80% ryb), spod którego wyłania się szorstka, pozbawiona komórek śluzowych skóra, oraz pojawienie się ciemnych plam. Choroba wywołuje u ryb wyraźne osłabienie, niektóre osobniki zapadają nawet w letarg U innych następuje przyspieszenie oddechu, martwica skrzeli, gałki oczne ulegają zapadnięciu, na skórze pojawiają się blade plamy. Ryby wydzielają też śluz w większych ilościach. Zdarza się, że na osłabionej działaniem wirusów rybie rozwijają się wtórnie inne choroby, głównie grzybiczne lub bakteryjne. choroba w ciągu kilku dni doprowadza do masowych śnięć ryby Objawy: zmiany skórne, zmiany skrzeli, zmiany w zachowaniu 3-Posocznica karpi Choroba o przebiegu ostrym lub przewlekłym. przy przebiegu ostrym zwana tez wiremia, Za ta chorobę odpowiedzialne są wirusy Rhabdovirus carpio, choroba trwa kilka dni i objawia się krwawymi wybroczynami na skórze i płetwach, opuchnięciem brzucha, nastroszeniem łusek i wytrzeszczem oczu, ryby pływają koślawo, bardzo wysoka śmiertelność nawet do 100% obsady zbiornika Za przewlekły rodzaj tej choroby odpowiedzialna jest bakteria Aeromonas, 4- Pasożytnicze pierwotniaki ( protista) Czasami trudno nam stwierdzić co dokładnie dolega naszym karpiom, często objawem dziwnego zachowania naszych ryb mogą być wiciowce (wicienie i nicienie) lub płaźnicę. Objawy: mleczne lub niebieskobiałe zmętnienie skóry, ocieranie się ryb o rośliny, złożone i przylegające do ciała płetwy, ogólne złe samopoczucie. 5- Pleśniawka Pleśniawkę możemy rozpoznać po białych lub szarych nalotach na skórze, obumarłych tkankach. chorobę ta prowokuje grzyb z rodziny Saprolegnia i Achlya, grzyby te są bardzo powszechne i występują w każdym zbiorniku wodnym nie wpływając na ryby zdrowe, na ich działanie są narażone tylko te osobniki które uległy jakiemuś uszkodzeniu mechanicznemu lub bardzo osłabione osobniki. 6- Erytrodermatoza Jest to choroba wywołana bakteriami z rodziny Aeromonas, popularnie nazywana choroba wrzodowa. Ta bakteria zamieszkuje wody zanieczyszczone związkami organicznymi, w naturalnych warunkach ryby rzadko są narażone na te chorobę. 7-Ichtiobodoza Jest to choroba skory i skrzeli wywołana przez wiciowca Ichthyobodo necatrix ( dawniej nazywany Costia necatrix) wiciowce te są bardzo małe i zobaczyć je można tylko pod mikroskopem,, najczęściej żyją w rybie utajnione i do ich szybkiego rozwoju dochodzi kiedy ryby są w stresie, zaczynają się rozwijać bardzo szybko doprowadzając swojego żywiciela do śmierci, na ciele ryb powstają białe dość drobne plamy. Te mikroorganizmy można zwalczyć podnosząc temp wody do 33 stopni lub rozpuścić w wodzie tabletki metronidazolu, kupić go można w aptece. 8-Wiremia wiosenna Wiremia wiosenna jest bardzo groźną infekcją wirusową, najczęściej występuje właśnie u naszych kochanych karpi, chorobę ta można porównać do grypy, niestety nie ma środków do zwalczania tej choroby, można próbować z nią walczyć przez podniesienie temp wody. W naturalnym środowisku w 100% nie wyleczalna Objawy- zachwianie równowagi, nadęcie ciała, nastroszona łuska, wysadzanie gałek ocznych, śluzowate odchody. Splewka karpiowa jest pasożytem, który, jak sama nazwa wskazuje, atakuje karpia ( Cyprinus carpio ), zarówno w postaci dzikiej, jak i ozdobnej. Nazywa się ją również słodkowodną wszą rybią, ponieważ może szkodzić innym gatunkom (m.in. ciernikom czy okoniom), a nawet niektórym płazom. Jest niewielkich rozmiarów, ale można go Witam, W weekend złowiłem karpia na stawie u szwagra. Jednak ryba miała dziwne uszkodzenia/chorobę na sobie. Niżej przesyłam zdjęcia Wydaję mi się, że to pleśniawka ? Ktoś ma inną opinie ? Jedynie oparłem, to na zdjęciach z internetu. Można temu jakoś zaradzić ?
Najlepiej w pierwszym roku wpuścić do zbiornika tylko kilka ryb późną wiosną i kilka latem, a w kolejnych sezonach uzupełniać kolekcję. Ryby w stawie - pielęgnacja latem. Ryby dobrze czują się w czystej i natlenionej wodzie. Aby utrzymać w stawie taką wodę, należy zapobiegać rozwojowi glonów – uciążliwych zwłaszcza latem.
Pleśniawki to powierzchowna infekcja jamy ustnej wywołana przez grzyby (Candida albicans). To szczególnie powszechna przypadłość wśród niemowląt i małych dzieci, związana jest bowiem z niedostatecznie rozwiniętym układem odpornościowym lub po prostu spadkiem odporności. Biały nalot pojawiający się w ustach obejmuje najczęściej język, dziąsła i podniebienie. Wyleczenie pleśniawek nie jest niestety takie proste. Jak rozpoznać pleśniawki? Pleśniawki to powierzchowne infekcje błon śluzowych wywołane przez grzyby. Przyczyną infekcji są przeważnie drożdżaki z rodzaju Candida albicans, jednak zakażenie mogą powodować również grzyby rodzaju Histoplasma lub Blastomyces, a także inne grzyby oportunistyczne stanowiące zwykle naturalną florę bakteryjną człowieka i atakujące w sytuacjach obniżonej odporności. Pleśniawki występują najczęściej u niemowląt i małych dzieci, których układ odpornościowy nie jest jeszcze dostatecznie rozwinięty. Zdarzają się znacznie rzadziej u dorosłych, wtedy przyczyna jest zwykle znacznie poważniejsza. Występują w jamie ustnej, na języku, podniebieniu. Przypominają ścięte mleko, pokrywają powierzchnię jamy ustnej gęstym, białym, kożuchowatym nalotem. W niektórych przypadkach zakażenie grzybem może przejść na przełyk, krtań, tchawicę i pleśniawek: Biały, grudkowaty nalot na języku, dziąsłach i podniebieniu. Białe plamki mogą zlewać się w większe wysepki, przypominają wtedy twaróg lub ścięte mleko. Lekka postać choroby, najczęściej we wczesnym stadium, nie wywołuje bólu i większego dyskomfortu. Gdy grzyb zaczyna się rozprzestrzeniać i obejmować kolejne obszary jamy ustnej, może pojawić się ból i trudności w przełykaniu. Nalotu nie można zetrzeć palcem lub gazikiem, a przy podjęciu próby pojawia się najczęściej zaczerwienienie i krwawienie, a także ból. W zaawansowanym stadium choroby utrzymujący się ból może powodować utratę łaknienia, niepokój, rozdrażnienie, chrypkę i wymioty. Pleśniawki są zaraźliwe jak każda choroba wywoływana przez grzyby. W związku z tym każdy kontakt, na przykład poprzez pocałunek, może okazać się źródłem występowania pleśniawekPrzyczyną tworzenia się pleśniawek jest zakażenie drożdżakiem Candida albicans. To właśnie grzyby tego rodzaju wywołują najczęściej te nieprzyjemne dolegliwości. Do infekcji może dochodzić z różnych powodów. Wyróżnia się jednak kilka czynników, które wpływają na występowanie najważniejszych czynników zwiększających ryzyko zakażenia grzybami zalicza się:ZAKAŻENIE PODCZAS PORODU: inaczej zakażenie pierwotne, polega na zakażeniu się noworodka grzybami występującymi w drogach rodnych kobiety w czasie ODPORNOŚĆ: to jedna z głównych przyczyn zakażenia grzybiczego. U niemowląt i maleńkich dzieci układ odpornościowy nie jest jeszcze odpowiednio rozwinięty, dlatego szanse na zakażenie infekcją grzybiczą są wyjątkowo duże. Pleśniawki u starszych dzieci i dorosłych także zdarzają się w sytuacjach obniżonej odporności, na przykład w czasie choroby czy po długim antybiotyki niszczą dobre bakterie, które odpowiedzialne są za ochronę organizmu. Dlatego po długiej lub częstej antybiotykoterapii człowiek jest bardziej narażony na zakażenie grzybami. Dotyczy to szczególnie noworodków i małych dzieci, które leczone są antybiotykiem. Pleśniawki są częstym skutkiem ubocznym długiego zwiększa ryzyko zakażenia grzybami ze względu na nierozwiniętą lub bardzo słabo rozwiniętą odporność HIGIENA JAMY USTNEJ: w przypadku noworodków i małych dzieci niezwykle ważna jest odpowiednia higiena jamy ustnej. Nie chodzi tu o mycie zębów, szczególnie gdy dziecko jeszcze ich nie posiada, wystarczy dbać o czystość smoczka i butelki. Brudne palce, zabawki i inne przedmioty, które mogą być w pewien sposób zanieczyszczone, również nie powinny lądować w ustach dziecka. Smoczki, gryzaki i ulubione zabawki plastikowe lepiej wyparzać co jakiś czas, a także dokładnie myć ręce przed kontaktem buzią PRZEWLEKŁE: ryzyko występowania pleśniawek jest większe u osób, które chorują na choroby obniżające odporność, na przykład cukrzycę, nowotwory, AID, a nawet choroby reumatyczne, które wymagają przyjmowania leków immunopresyjnych i sterydów. Uwaga! Pleśniawki są zaraźliwe i mają tendencję do nawracania! Jeśli dziecko chorowało już na pleśniawki, to ryzyko nawrotu jest stosunkowo duże. Zobacz na zdjęciu, jak wyglądają pleśniawki na języku: fot. Źródło: ShutterstockPleśniawki u niemowlątNiestety, pleśniawki stosunkowo często dotykają maleńkie dzieci, zwłaszcza w pierwszym miesięcy życia. Wynika to najczęściej z niedojrzałości układu odpornościowego. Leczenie pleśniawek lekami dostępnymi bez recepty często bywa nieskuteczne. Dobre wyniki leczenia otrzymuje się natomiast, stosując leki przeciwgrzybicze, pochodne imidazolowe (np. flukonazol). Leczenie pleśniawek najlepiej konsultować z lekarzem i trudne do wyleczenia pleśniawki u niemowląt mogą świadczyć o obecności pewnych czynników sprzyjających rozwojowi pleśniawek, na przykład o zakażeniu grzybiczym matki, niskiej masie urodzeniowej, zaburzeniach odporności, cukrzycy lub częstym leczeniu pleśniawkomCo zrobić, aby zminimalizować ryzyko wystąpienia pleśniawek? Podstawą jest dbanie o odpowiednią higienę jamy ustnej dziecka, a także o właściwą dietę i stan zdrowia. Zalecenia dotyczą zarówno osób dorosłych, jak i małych dzieci, chociaż w przypadku noworodków trudniej jest o higienę języka, dziąseł czy podniebienia. Zaleca się delikatne oczyszczanie dziąseł, zachyłka pod górną i dolną wargą, grzbietu języka oraz dna jamy ustnej, jałowym gazikiem nawiniętym na palec i zwilżonym letnią przegotowaną wodą po każdym posiłku zjedzonym przez dziecko — zarówno po karmieniu piersią, jak i pleśniawki pojawią się w jamie ustnej, najlepiej unikać kontaktu ze śliną osoby zarażonej grzybami. Należy unikać korzystania z tego samego kubka, widelca, łyżeczki. Rodzice powinni także myć ręce przed i po kontakcie ze śliną i jamą ustną chorego pleśniawekLeczenie pleśniawek, gdy zmiany ograniczone są do jamy ustnej i wykluczono poważne przyczyny ich występowania, polega na miejscowym stosowaniu roztworów nystatyny nakładanych na objętą drożdżakami skórę. W leczeniu stosuj się także metronidazol w postaci żelu oraz doustne leki azolowe (przeciwgrzybicze) — flukonazol, itrakonazol, polskich aptekach dostępne są także kremy i żele przeznaczone do leczenia pleśniawek. Preparaty bez recepty stosuje się najczęściej w przypadku niewielkich zmian. Zaawansowana choroba wymaga najczęściej specjalistycznego leczenia. Zobacz także Źródło: dr n. med. Ernest Kuchar, Pleśniawki jamy ustnej u niemowląt, Klinika Pediatrii i Chorób Zakaźnych Uniwersytet Medyczny we Wrocławiu ( Natalia Ignaszak-Kaus, Pleśniawki (
W tym artykule omówię poprawne użycie zestawu helikopterowego oraz miejsca, w których najlepiej go stosować. Helikopter jest konstrukcją, w której przynęta, zwana podponem, wiruje wokół innych elementów zestawu końcowego podczas lotu. Mimo że może brzmieć nieco skomplikowanie, jego budowa jest bardzo prosta i w wielu sytuacjach niezwykle skuteczna. Przede wszystkim, zestaw Sadzawka w ogrodzie to jeden z bardziej atrakcyjnych elementów zielonej przestrzeni wokół domu. Pozwala wypocząć nad brzegiem i cieszyć oko ciekawymi gatunkami ryb. Sielankę mogą przerwać problemy zdrowotne wodnych pupili. Z chorobami możemy jednak walczyć i zawczasu im zapobiegać, o czym opowiem pokrótce poniżej. Świadomy zakup i profilaktyka Każdy hodowca musi się liczyć z tym, że terapia może zakończyć się niepowodzeniem i część obsady padnie. Dlatego, jak zawsze, najważniejsza jest profilaktyka. Pierwsza zasada to zakup zdrowych ryb z pewnego źródła. Silne, odporne egzemplarze nie będą podatne na infekcje, dlatego warto wnikliwie przyjrzeć się każdej wybranej sztuce. Wszystko, co odbiega od normy i budzi wątpliwości, powinno nas skłonić do rezygnacji z zakupu. Nieufność powinny wzbudzić postrzępione płetwy, rany, otarcia czy owrzodzenia. Nie wybieramy ryb z wyraźną wysypką na ciele, odstającymi łuskami, śluzowatymi odchodami czy widocznymi pasożytami. Nie kupujmy także apatycznych czy nieaktywnych, ale również tych ocierających się o dno i prezentujących inne dziwne zachowania. Z jedną zainfekowaną rybą możemy wprowadzić do swojego oczka wodnego czynniki chorobotwórcze, które staną się prawdziwą plagą. Nowych mieszkańców nie wpuszczamy od razu do oczka, rozsądny hodowca przeprowadza kwarantannę w osobnym zbiorniku. Wodę, w której transportowaliśmy ryby, wylewamy. Pod żadnym pozorem nie dodajemy jej do oczka czy akwarium kwarantannowego, bowiem może zawierać toksyny, pasożyty lub inne niepożądane drobnoustroje. Są to podstawowe zasady, których przestrzeganie jest niezbędne dla bezpieczeństwa zbiornika. Kupno zdrowych okazów to tylko część profilaktyki. Kolejnym krokiem jest regularna kontrola parametrów wody. Niedopuszczalne jest doprowadzenie do zanieczyszczenia oczka i zaburzenia równowagi biologicznej. Zaniedbany zbiornik to częsta przyczyna spadku odporności. Również jednak nie możemy przesadzać ze sprzątaniem. Nigdy nie wymieniamy całej wody, gdy w oczku już mieszkają ryby, ponieważ możemy w ten sposób zniszczyć biologię zbiornika i doprowadzić do ich śnięcia. Dbamy o dobrą filtrację, zwłaszcza biologiczną. Ważną kwestią jest także dobór gatunków. Zbyt duża gęstość zarybienia może wywoływać stres i negatywnie wpływać na odporność obsady. Choroby można wyeliminować, o ile zauważymy problem wcześnie, zanim infekcja się rozwinie. W przerybionym oczku może to być trudne. Duża ilość ryb to niewielkie szanse na dostrzeżenie objawów chorobowych u jednego czy kilku osobników. Jednocześnie są to doskonałe warunki do szybkiego rozprzestrzeniania się pasożytów, infekcji wirusowych czy bakteryjnych. Ospa karpi, (fot. dr Maarten Lammens) Ospa karpi Ospa w akwarium słodkowodnym to dość powszechne zjawisko i chyba każdy się z nią zetknął. Co ciekawe, ospa ryb akwariowych jest chorobą pasożytniczą, a nie wirusową. Natomiast pod nazwą ospa w oczkach wodnych występuje infekcja wirusowa często dotykająca karpie koi. Zwykle jest następstwem zmian warunków bytowych, zwłaszcza parametrów wody. Podłożem ospy karpi są wirusy z rodziny Herpesviridae. Tam, gdzie gwałtownie zmienia się temperatura lub pojawiają się zanieczyszczenia wody, może dojść do rozwoju tej infekcji. Przyczyniają się do tego również niedobory witamin. Ospa karpi dotyka także przedstawicieli wielu innych gatunków, takich jak karasie, sandacze czy sumy. Objawy: wirus ospy atakuje komórki nabłonka. Na ciele ryby pojawiają się charakterystyczne wykwity, białawe lub różowawe, często galaretowate. Zmiany obejmują początkowo pysk ryby, następnie mogą rozprzestrzeniać się na resztę ciała. W zaawansowanym stadium nieleczonej choroby dochodzi do odwapnienia szkieletu. Leczenie: Jeśli choroba jest we wczesnym stadium rozwoju, poprawa parametrów wody i ich ustabilizowanie mogą cofnąć objawy. Bardzo chore osobniki z licznymi zmianami lepiej jest odłowić. Rybom warto podać preparaty witaminowe i środki podnoszące odporność oraz urozmaicić ich dietę. KHV ( KHV, ospa karpi koi Jeszcze innym przykładem niezwykle groźnej ospy u karpi koi jest koi herpesvirus, inaczej KHV. Choroba ta dotyka koi i inne karpie. Jest to niezwykle zjadliwy wirus z rodziny Alloherpesviridae, który sieje spustoszenie w hodowlach na różnych kontynentach. Gdy dotknie nasz zbiornik, prawdopodobnie stracimy obsadę w ciągu zaledwie kilku dni. Do zakażenia wirusem dochodzi poprzez bezpośredni kontakt i zainfekowaną nim wodę. Objawy: pierwszym objawem wirusa KHV jest widoczna ospałość u ryb i pływanie tuż przy powierzchni wody oraz niechęć do pobierania pokarmu. Jednocześnie dostrzegalny jest zdecydowanie szybszy ruch wieczka skrzelowego. Następnie pojawiają się zmiany na skrzelach oraz na skórze ryby. Leczenie: jest to choroba zwalczana z urzędu w naszym kraju, podlega zakazowi szczepień. By pozbyć się wirusa z własnego oczka, trzeba osuszyć je na minimum 6 miesięcy oraz zastosować gruntowne odkażanie. Pleśniawka Saprolegnioza, czyli rybia pleśniawka Saprolegnioza to choroba grzybicza, często dotykająca ryby w ogrodowych sadzawkach. Jest wywoływana przez organizmy z rodziny Saprolegniaceae. Rozwija się najczęściej w niskich temperaturach. Objawy pojawiają się na ciele ryby, np. w miejscach uszkodzeń mechanicznych. Pleśniawka atakuje zarówno ryby, jak i ikrę. Nie pojawia się u zdrowych ryb, za to występuje u osobników rannych i osłabionych. Źródłem infekcji są grzybnie, które występują niemal w każdym zbiorniku i rozwijają się na resztkach niezjedzonego pokarmu. Objawy: objawami pleśniawki jest wystąpienie szarobiałych grzybni na ciele ryby, płetwach, skrzelach i gałkach ocznych. Ryby dotknięte pleśniawką są ospałe, mało aktywne, często ocierają się o różne przedmioty czy dno. Zaawansowana pleśniawka prowadzi do przedostania się strzępek grzyba do mięśni i wewnętrznych narządów zwierzęcia. Zaatakowane pleśnią skrzela najczęściej powodują niedotlenienie zwierzęcia i jego śmierć. Leczenie: walkę z pleśniawką trzeba podjąć jak najwcześniej, bo tylko wtedy choroba ta jest uleczalna. Ryby z niedużymi zmianami na ciele odławiamy, dezynfekujemy im zajęte grzybem miejsca np. jodyną. Przygotowujemy im kąpiel w roztworze nadmanganianu potasu (do 60 minut, 0,5 g na 10 l wody), soli kuchennej (15–20 minut, sól niejodowana, 15 g na 1 l wody) lub formaliny (w zależności od twardości całkowitej wody 20–200 mg/l). Takie kąpiele powinny być robione 2–3 razy w tygodniu. Na czas leczenia trzeba zadbać o dobre natlenienie. Aby uniknąć saprolegniozy, trzeba utrzymywać odpowiednią czystość wody. Wiremia wiosenna (fot. Andy Goodwin) Posocznica Ryby w oczku wodnym mogą być także dotknięte ciężką chorobą bakteryjno-wirusową, jaką jest posocznica. Chorobę tę określa się inaczej mianem puchliny wodnej. Posocznica to tak naprawdę dwie jednostki chorobowe. Pierwsza z nich wywoływana jest przez wirusa SVC powodującego wiremię wiosenną, druga zaś jednostka powodowana jest przez bakterie z rodzaju Aeromonas hydrophila. Wiremia wiosenna jest chorobą, która dotyka przede wszystkim karpie. Wirusa można eliminować, podwyższając temperaturę wody, ponieważ wirus ginie, gdy osiągnie ona 25°C. Niestety wiremia wiosenna prowadzi najczęściej do śmierci całej obsady. Jeżeli ryba przeżyje chorobę, zyskuje odporność, jednak może być nosicielem tego groźnego wirusa. Objawy wiremii wiosennej: ospałość, problemy z równowagą, spadek masy ciała, wybroczyny, czasem obrzęk gałek ocznych. Leczenie: najlepiej odłowić osobniki z objawami, umieścić w akwarium i stopniowo podnosić temperaturę wody do minimum 22°C. Zalecana jest konsultacja weterynaryjna i zastosowanie antybiotyku, który zapobiegnie infekcjom bakteryjnym. Profilaktyka polega na zakupie ryb z pewnego źródła i nieobsadzaniu oczka roślinami pochodzącymi z naturalnych zbiorników wodnych. Rośliny zawsze warto odkazić nadmanganianem potasu. Erytrodermatoza (fot. Mircea Lazar) Erytrodermatoza Erytrodermatoza, inaczej zakaźne zapalenie skóry lub wrzodowa choroba skóry, wywoływana jest głównie przez bakterie Aeromonas hydrophila. Choroba ta występuje zarówno w oczkach wodnych, jak i akwariach. Bakterie Aeromonas hydrophila w normalnych warunkach są nieszkodliwe i biorą udział w samooczyszczaniu się wód. Problem pojawia się, gdy w danym zbiorniku zaczyna występować nadmiar martwej materii organicznej. Erytrodermatoza obejmuje powierzchnie zewnętrzne ryby. Objawy erytrodermatozy: przekrwione czerwone plamy na skórze, które zmieniają się z czasem we wrzody o białych brzegach. Wrzody występują najczęściej w okolicy ogona ryby i po bokach jej ciała. Pierwsze objawy szybko rozprzestrzeniają się na kolejne osobniki. Leczenie erytrodermatozy: antybiotykoterapia przepisana przez lekarza weterynarii powinna opierać się na badaniu mikroskopowym i identyfikacji szczepu bakterii. Jeśli choroba jest we wczesnym stadium, warto ryby odłowić i umieścić je w akwarium. Woda w tym zbiorniku powinna być dobrze filtrowana i napowietrzana. Idealna temperatura wynosi ok. 24°C. Choroby pasożytnicze Ryby w oczkach wodnych zapadają także na choroby pasożytnicze. Mogą zostać zaatakowane przez pijawkę rybią (Piscicola geometra). Są to pierścienice, bardzo popularne w zbiornikach wodnych. Można je przynieść do sadzawki ogrodowej np. z roślinami pochodzącymi z jeziora czy stawu. Pijawki przysysają się do ryby i żywią się krwią, mogą wywoływać chorobę nazywaną pijawczycą. Miejsce uszkodzone przez pijawkę jest podatne na infekcje. Kokony pijawek giną przy zasadowym pH wody wynoszącym ponad 8. Inną groźną chorobą pasożytniczą jest tasiemczyca. W zależności od gatunku tasiemca wyróżniamy ligulozą, botriocefalozę, kariofilozę i kawiozę. Pasożyty przenoszone są przez oczliki, które są żywicielami pośrednimi. Tasiemczycy możemy więc uniknąć, jeśli zrezygnujemy z karmienia ryb żywym pokarmem pochodzącym z jezior, stawów i rzek. Leczenie tej choroby może się powieść jedynie pod okiem lekarza weterynarii. Ryby w oczku wodnym mogą paść również ofiarą splewki karpiowej, która jest rodzajem niewielkiego skorupiaka. Wyglądem przypomina malutką płaszczkę, a jej sposób żerowania jest bardzo zbliżony do tego, jaki obserwujemy u pijawek. Splewki także odżywiają się krwią i limfą ryb. Ich masowe pokazanie się w zbiorniku wywołuje chorobę o nazwie arguloza. W przypadku pojawienia się jej w zbiorniku możemy zastosować sera cyprinopur. Aby zwalczyć infekcję, oczko wodne można także osuszyć, ponieważ poza wodą splewki giną w ciągu kilku godzin. Pasożytniczym skorupiakiem występującym w oczkach jest Lernaea cyprinacea. Wywołuje on chorobę o nazwie lerneoza. Widłonogi te wczepiają się w skórę ryb. Wyglądają jak cienkie nitki wyrastające z miejsca wkłucia. Wykluwające się z jaj larwy poszukują żywiciela, atakują skrzela ryb, przyczepiają się do nich i wysysają krew. Leczenie: pojedyncze skorupiaki można wyjąć z ciała ryby za pomocą pęsety. Miejsce wkłucia dezynfekujemy jodyną. Skorupiaki te i ich larwy można zwalczać preparatem sera cyprinopur dodanym bezpośrednio do oczka wodnego. Jak więc widać, chorób zagrażających zdrowiu i życiu ryb w oczkach wodnych jest całkiem sporo. To opracowanie więc nie wyczerpuje tematu. Leczenie tychże chorób dość często nie przynosi oczekiwanej poprawy lub jest nieopłacalne. Dlatego tak ważna jest szeroko pojęta profilaktyka. Należy zadbać o to, aby choroby w naszej ogrodowej sadzawce się nie pojawiały. Przede wszystkim kontrolujemy parametry wody, jej temperaturę, stężenie azotanów, fosforanów, amoniaku i azotynów. Niezwykle istotna jest higiena oczka wodnego. Nie można dopuścić, by w sadzawce gromadziły się i rozkładały szczątki organiczne, które stanowią idealne środowisko do namnażania się organizmów chorobotwórczych. W niektórych przypadkach wskazana jest dezynfekcja wody w oczku. Kolejna kwestia to właściwa dieta ryb, która powinna zawierać witaminy i składniki budujące odporność. Zawsze sprowadzajmy ryby z pewnego źródła. Nie przynośmy ich z rzek, stawów czy jezior, to samo dotyczy roślin. Kupując ryby do oczka, także warto wybierać te z ustabilizowanych linii genetycznych. Nieprawidłowo ukierunkowana hodowla prowadzi do osłabienia populacji i spadku odporności.Pleśniawka (Saprolegnioza) to choroba ryb wywoływana przez protisty grzybopodobne z rodziny saprolegniaceae. Protisty są powszechne i występują w każdym zbiorniku wodnym, nie czyniąc szkody rybom. Choroba grzybicza, czyli pleśniawka atakuje wyłącznie ryby osłabione np. po transporcie, chore lub okaleczone, szczególnie przebywające
Rybia ospa (Ichtioftirioza) wywoływana jest przez pasożyta (orzęsek), który osadza się na skórze i skrzelach zakażonej ryby. Pasożyta można zobaczyć gołym okiem. Ta choroba jest bardzo popularna, często spotykana u ryb akwariowych. Na szczęście da się stosunkowo łatwo wyleczyć, pod warunkiem szybkiej interwencji. OSPA RYBIA Aby z powodzeniem wyleczyć ryby z tej choroby, należałoby dowiedzieć się, jak wygląda cykl rozwojowy pasożyta, który odpowiada za rybią ospę. Wiedza ta pomoże zadziałać w odpowiednim czasie, dzięki czemu istnieje wielka szansa na wygraną ze szkodnikiem. CYKL ROZWOJOWY: Pasożyt żywi się komórkami ryby, rośnie i osiąga średnicę ok. 0,5 - 1 mm. (białawe kropki na skórze zakażonej ryby). Aby leczenie było skuteczne, należy je podjąć najpóźniej 3 dnia od pojawienia się wysypki. Później pasożyt przeobrażony w cystę rozwojową opuszcza rybę i przyczepia się do roślin akwariowych, szyb akwarium, lub opada na dno zbiornika, albo unosi się na wodzie. Pasożyta w stadium cysty odporny jest na lekarstwa. W środku cysty namnażają się pasożyty potomne tzw. pływki, które ją upuszczają i szukają kolejnego żywiciela. Zdolność ataku może trwać od 10 godzin do 3 dni. Jeżeli pływka w tym czasie nie znajdzie nowej ofiary, opada na dno i ginie. W tym stadium pasożyt (pływki) jest najbardziej podatny na chemioterapeutyki. OSPA RYBIA - LECZENIE TEMPERATURĄ Przykłady: – temperatura: 25*C, cykl rozwojowy trwa 6 dni – 5 dni pasożyt utrzymuje się rybie, po czym od 0,5 do 1 dnia występuje jako pływka; – temperatura: 30*C, cykl rozwojowy zostaje wstrzymany, ale pasożyty NIE GINĄ! – temperatura: 32-34*C, pasożyt ginie bardzo szybko, trwa to kilka godzin (niektóre szczepy mogą przetrwać) ZAPOBIEGANIE: Przypuszcza się, że zarodki pasożyta ciągle znajdują się w naszych zbiornikach, jednak zarażane zostają tylko te ryby, które mają obniżoną odporność. Dlatego zaleca się bezustannie dbać o dobre warunki w akwariach oraz stosować kwarantannę dla nowych ryb, roślin czy ślimaków - spójrz: artykuł "Kwarantanna" Warto się stosować do zasady " Lepiej zapobiegać, niż leczyć". Należy unikać czynników, które mają wpływ na odporność ryb. Nawet najlepiej przeprowadzone leczenie może okazać się bezskuteczne, jeśli ryby będą nadal przebywać w środowisku niesprzyjającym. CZYNNIKI SPRZYJAJĄCE ROZWOJOWI CHOROBY: – gwałtowne spadki temperatury – wahania ph wody – za mało tlenu w wodzie – stres związany z transportem – stres związany z większą ilością samców – nadmierne skupisko ryb – zła karma – fatalne warunki sanitarne panujące w akwarium – stosowanie żywego pokarmu OSPA RYBIA - OBJAWY Etap pierwszy (jeszcze przed wysypką) ryby pływają ze złożonymi płetwami, ocierają się o dekoracje, nie jedzą mało pływają, są płochliwe i apatyczne przebywają przy grzałce i pod strumieniem wody. Miewają także przyśpieszony oddech, dlatego znajdują się pod powierzchnią wody Etap drugi (końcowy) na skórze ryby widoczne są gołym okiem białe kropeczki wielkości 0,2-1 mm. Jest ich bardzo dużo. Tutaj warto zauważyć, że nie każde kropki na ciele ryby muszą oznaczać ospę. Pojedyncze kropeczki (przeważnie na końcach płetw, ogonie czy pyszczku ryby) mogą oznaczać obecność np: sporowców, natomiast bardzo liczne kropeczki, przypominające proszek (niewidoczne tak bardzo, jak ospa) mogą oznaczać oodinozę. OSPA RYBIA - LECZENIE SOLĄ Do osobnego zbiornika nalewamy wodę, bez podłoża i roślin. Woda musi być dobrze napowietrzona i filtrowana. Ryb nie karmimy. Zbiornik, w którym przebywały chore ryby, pozostawiamy bez ryb przez ok. 10 dni, bez napowietrzania, ale filtrujemy. Należy leczyć wszystkie ryby, nawet te, które nie mają widocznych plamek. Temperatura leczenia: Zbiornik leczniczy - woda o temperaturze 28-29 st C a najlepiej 33 Zbiornik ogólny - woda w temperaturze 33-35 Roślinki skorupiaki mogą nie przetrzymać tej temperatury. Do wody można dodać sól kuchenną niejodowaną (1 łyżka/10 l wody) lub błękit metylowy (w/g zaleceń producenta). OSPA RYBIA - LECZENIE W AKWARIUM OGÓLNYM 1 metoda kuracja powinna trwać ok. 2-3 tygodnie, podajemy leki zgodnie z zaleceniami producenta, temperatura: 28-29*C 2 metoda (ryby i roślinki mogą nie przetrwać): podnosimy temperaturę do 32-33*C, dodajemy soli akwarystycznej 1g/1L wody, pasożyt ginie w kilka godzin. Po zakończeniu leczenia wymieniamy 50% wody w akwarium. Jeżeli stosowana była sól do leczenia każdego dnia wymieniamy 20% wody, przez kilka dni. OSPA RYBIA - JAK LECZYĆ? FMC ZOOLEK, CMF (MFC) TROPICAL: składają się z zieleni malachitowej, błękitu metylenowego i formaliny – powszechne leki na ospę. Costapur SERA: składa się przede wszystkim z zieleni malachitowej Ichtiosan TROPICAL: składa się głównie z zieleni malachitowej Błękit metylenowy ZOOLEK sól kuchenna (niejodowana!) SZCZEPY PASOŻYTA ODPORNE NA LECZENIE: (w momencie, kiedy działanie leczenia nie powiodło się) Leczenie w osobnym zbiorniku: 1 DZIEŃ: dajemy 10-15% większej dawki preparatu niż to zaleca producent, temperaturę 33*C utrzymujemy co najmniej 10 godz., bardzo silnie napowietrzamy wodę! 2 DZIEŃ: obniżamy temperaturę do 27-28*C 3 DZIEŃ: wymieniamy 50-70% wody i dodajemy 50% dawki leku 4 DZIEŃ: powtarzamy czynności z 1 dnia 5 DZIEŃ: przerwa 6 DZIEŃ: powtarzamy czynności z 3 dnia 7 DZIEŃ: przerwa 8 DZIEŃ: powtarzamy czynności z 1 dnia 9 DZIEŃ: przerwa 10 – 15 DZIEŃ: codziennie wymieniamy 20% wody na świeżą 16 DZIEŃ: wodę filtrujemy przez węgiel aktywny, można zastosować lampę UV, temperatura 28-29*C przez kolejne 7 dni 23 DZIEŃ: przenosimy ryby do akwarium ogólnego .