KARTA PRACY – „Pamiętnik z powstania warszawskiego”1. Wybierz określenia, które pasują do narratora „Pamiętnika z powstania warszawskiego”. Podkreśl narrator pierwszoosobowy, cywil, egoista, świadek ludzkich tragedii, obserwator niszczenia swojego miasta, narrator trzecioosobowy, osoba bierna wobec rozgrywanych wydarzeń, warszawiak, człowiek zaangażowany w pomoc, osoba solidaryzująca się z innymi, murarz, z tekstu cytaty ukazujące obraz powstańczego miasta:a)bombardowania – b)płonące domy –c)domy z powyrywanymi framugami, bez szyb – d)podwórka z lejami po bombache)piwnice, będące schroniskiem przed atakami bombowymi- f)ludzie szukający wody pod ostrzałem bomb – g)ulice pełne uciekinierów –h)ruiny zawalonych postawy i zachowania warszawiaków na podstawie podanych cytatówa) „(...) Więc już? To już? Tak, trudno, tylko czy ściśnie od głowy? Do nóg? Spłaszczy? I żeby tylko prędko...” – ........................................b) „ – Ludzie módlmy się , Ludzie, święty Krzysztof nas z tej toni wyprowadzi” - ........................................c) „Pali się Chłodna 39! Kto do gaszenia?! Wylatujemy”. Wydobywanie, odsypywanie, gaszenie, pomoc- było trudne, choć było...” – ........................................d) „Straszny krzyk. Jakieś zawirowanie tłumu. Coś niosą. Kogoś... Kładą. Trupy? Krzyk ... Czyj? – To p. Górska- jej syna zabiło w szkole na Lesznie.” - ........................................e) „I samoloty. Bomby... I nagle gruchnęła wieść, że na Szerokim Dunaju trysła woda. Z rury od bomby.”„Bo ona patrzy na mnie i w kubeł. I ja w kubeł patrzę. A to zupa.”-........................................f) „ I naraz zaczęli ze wszystkich piwnic, lochów, dziur wszyscy wychodzić. Na ulice! Ani to żałoba. Ani święto. Nie wiadomo co.”- ........................................ Białoszewski przedstawia postawy heroiczne i wzniosłe? Jeśli nie, to jakie?Wyciągnij wnioski......................................... podanych określeń wybierz te, które charakteryzują pamiętnik jako gatunek literacki. Ułóż notatkę w formie mapki skojarzeń.( zeszyt)pisany w 3 osobie, opisuje wydarzenia autentyczne, zawiera bieżące relacje o zdarzeniach, pisany prozą, opisuje zdarzenia z pewnego dystansu czasowego, pisany wierszem, gatunek należący do epiki, mówi o wydarzeniach, których bohater sam był świadkiem, opisuje wydarzenia fantastyczne, pisany w 1 język utworu? typy wypowiedzeń przeważają w tekście ( zdania pojedyncze, zdania złożone, równoważniki zdań) „Nigdzie wody”, części mowy przeważają?( rzeczowniki)( huki, różańce, brzęk kubły) zdania zgodne są z normami gramatycznymi? Podaj odpowiednie przykłady. Osuwanie się z szumem. Coraz większym. Tłumy w popłochu. Z pakami, tobołami. I myśmy wyszli. A mieszkało się w betach. Ale nagle wtedy rano wszystko ucichło. I lecimy wszyscy. A że dużo wody naraz, wyrazy dźwiękonaśladowcze. Jaka jest ich rola? Łubudu, wj-j-j-u-u oddają warkot silników, zawalanie się domów, ukazują koszmar jest funkcja znaków interpunkcyjnych? ( pauz, wielokropków, wykrzykników) niedopowiedzenia, lęk, rozpadająca się rzeczywistość).

Inni krytycy zauważyli jednak wartość tekstu Białoszewskiego. Maria Janion pisała: "Pamiętnik z powstania warszawskiego Białoszewskiego, opuszczający całkowicie sferę +świętości+ wojny i przechodzący radykalnie do jej zwyczajności, dokonujący jej racjonalizacji - choćby za pomocą przypadku! - należy do wyjątków.

Katalog Justyna Lorenc-Jędrzejewska, 2011-02-10ToruńJęzyk polski, KonspektyOdmienny sposób ukazania powstania warszawskiego w pamiętniku Mirona Białoszewskiego. Justyna Lorenc-Jędrzejewska Konspekt lekcji języka polskiego – klasa III LO Temat: Odmienny sposób ukazania powstania warszawskiego w pamiętniku Mirona Białoszewskiego. (lekcja dwugodzinna) Cele lekcji: Uczeń: rozpoznaje elementy świata przedstawionego; dostrzega i interpretuje związek treści utworu z faktami historycznymi; wypowiada się na zadany temat, uzasadniając swoje zdanie; odczytuje znaki językowe, pomocne w formułowaniu wniosków z analizy tekstu. Metody: - burza mózgów, praca w grupach, dyskusja Środki dydaktyczne: - Pamiętnik z powstania warszawskiego M. Białoszewskiego; - 5 arkuszy papieru, flamastry; - przygotowane przez nauczyciela karty grupowej pracy z tekstem. Tok zajęć: 1. Burza mózgów. Uczniowie podają propozycje skojarzeń z pojęciem „powstanie warszawskie”. Wszystkie pomysły zostają zapisane na arkuszu papieru przez wyznaczonego sekretarza i wyeksponowane w widocznym miejscu (np. heroizm, młodość, męczeństwo, ból,samotność, pokolenie Kolumbów, ofiara, cierpienie, śmierć w młodym wieku itp.) 2. Podział klasy na 4 grupy. Nauczyciel przydziela karty grupowej pracy z tekstem „Pamiętnika…”. Ustalenie czasu przygotowania: 20 min. Uczniowie zapisują swoje spostrzeżenia na arkuszach. GRUPA I: - Co można powiedzieć o okolicznościach powstania utworu? „To wszystko zresztą zupełnie jest tak jakby jednym złudzeniem. Strasznie oklepane powiedzenie. Ale tylko to mi pasuje. Do tego, co wtedy się odczuwało. Bo nie trzeba było być aż poetą, żeby troiło się w głowie. A jeżeli mało piszę o wrażeniach. I zwyczajnym językiem wszystko. Tak jakby nigdy nic. Albo nie wchodzę w siebie prawie, czyli jestem jakby od wierzchu. To tylko dlatego, że inaczej się nie da. Że zresztą tak to siebie się czuło. I w ogóle to jest jedyny sposób, zresztą nie sztucznie wykombinowany, ale jedyny właśnie naturalny. Przekazania tego wszystkiego. Przez dwadzieścia lat nie mogłem o tym pisać. Chociaż tak chciałem. I gadałem. O powstaniu. Tylu ludziom. Różnym. Po ileś razy. I ciągle myślałem, że mam to powstanie opisać, ale jakoś przecież o p i s a ć. A nie wiedziałem przecież, że właśnie te gadania przez dwadzieścia lat – bo gadam o tym przez dwadzieścia lat – bo to jest największe przeżycie mojego życia, takie zamknięte – że właśnie te gadania, ten to sposób nadaje się jako jedyny do opisania powstania.” - Z jakiej perspektywy autor opisuje wydarzenia? Określ status narratora. GRUPA II: - Jakiego rodzaju są doświadczenia bohaterów? - Czy tekst „Pamiętnika ...” wpisuje się w konwencję martyrologiczną? [martyrologia- cierpienie, męczeństwo zwykle w odniesieniu do ofiar systemu terroru i masowej zagłady. Słownik wyrazów obcych]. Porównaj ze spostrzeżeniami zapisanymi w burzy mózgów. - Oceń, czy jest to świadoma demitologizacja narodowej świętości, jaką jest powstanie w polskiej mentalności, czy po prostu fascynacja „dolnym” światem, jego odrębnością i swoistą egzotyką? - Określ postawę samego Białoszewskiego – jego bohaterską lub niebohaterską biografię. GRUPA III: - Omawiany tekst ukazuje stadia „UMIERANIA MIASTA”? Jak można to rozumieć? - Jaką techniką narracyjną operuje Białoszewski? GRUPA IV: - Na podstawie podanych fragmentów tekstu scharakteryzuj język utworu. Zwróć szczególną uwagę na składnię i fleksję zdań ): „Niepokój się zaczął, to trzeba było spokoju. Śpiewanie. Błaganie. Stanie. Już bez ciskań się. Różnice. Zacierki. Jedzenie pod framugą. Bo się brało ze sobą. Jak zasypie, to co? Trudno. Chyba że jak dużo. To się odtego, łyżką. I się je ... (...) Buuu-uu-u (...) uu-uu-uu-uu-uu... wjuuuuuuu-uu-u... wiiijjjjuuuu-uuu-trzask! wiiiiiii... jjuu – trzask (...) Bombardowaniu towarzyszyły sraczka i rzyganie. (...) Łóżko sobie zostało, gdzie stało. Z kolczugą. I puste. Zardzewiałe, żelazne. Przecież się paliło. Jak ocalały fotele? Nie wiem. Boże ten Chrystus i nieodłupki tynku. W przedpokoju. (...) Lecieliśmy raz-dwa z tymi noszami. (...) Po każdej takiej „szafie” ludzie chwilę – ru-ru-ru... i kładli się od razu, tak jak stali, i od razu spaliśmy. I znów: wh...sz...wh rzsz...wh...sz – ognie, podmuchy, latające mury (czerwone), ludzie z dziećmi na rękach hurmem rzucają się w stronę beczki (...)Wpadliśmy. Do czegoś piętrowego ... Co? (?) puste, lat, latamy po (?) dole, sali (?), czymś (?), hali (?), co już się zmienia, huczy, brzęka, lecimy, cegły lecą, bombowce paskudzą. Cegła przysłowiowa. Jedna. A tu tyle: pac! Pac!. Byle nie dać się. Trafowi. Wszystko ważne. Bo leci. Ukosami. Z rozpędów. Pomiędzy murkami. Szszu – brzrzum. (...)” 3. Po upływie wyznaczonego czasu liderzy grup prezentują efekty pracy- omawiają poszczególne punkty. Klasa włącza się do dyskusji. Notowanie w zeszycie niezbędnych treści. Wnioski. Przykładowa wersja uczniowska: GRUPA I: Utwór powstał u schyłku lat sześćdziesiątych, kanwą stały się wspomnienia, „gadanina o powstaniu” z różnymi ludźmi. Autor opisuje wydarzenia z perspektywy zwykłego cywila, nie powstańca na barykadzie. Narrator rejestruje powstańczą codzienność, nie jest zaangażowany w działania wojenne; unika introspekcji. GRUPA II: Doświadczenia bohaterów: ucieczki z walących się kamienic, zdobywanych dzielnic, codzienna walka o przeżycie, zmaganie z problemami okupacyjnego dnia: zdobywanie żywności, gotowanie, szukanie kryjówek, wspólne śpiewanie, modlitwy. Brak tu bohaterów oddających życie za ojczyznę, patosu w mówieniu o ojczyźnianych sprawach, heroicznego piedestału. Tak więc konwencja antymartyrologiczna. Nieważna bohaterska walka a trywialne życie piwnicznych ludzi, ich chęć przetrwania. Narrator= bohater=cywilny uczestnik powstania warszawskiego. Prowokacja? Poeta pragnie spisać dzieje zwykłych ludzi, demonstruje solidarność z nimi. Dopełnienie tematu lekcji: Odmienny sposób, czyli jaki? Np. prowokacyjny, inny od przyjętego. GRUPA III: Książka ukazuje stopniową zmianę Warszawy w gruzowisko, przestają istnieć kolejne dzielnice (Wola, Stare Miasto, Śródmieście), z zabytkowych domów nic nie zostaje. Białoszewski opisuje tylko zachowania ludzi, ich postawy, czyny, brak komentarza psychologicznego- behawioryzm. GRUPA IV: Język sprawia wrażenie chaotycznego, poszarpanego. To mowa potoczna przeniesiona karty; zdania krótkie, proste, równoważniki zdań, elipsy, anakoluty, celowe błędy językowe, kolokwializmy, prozaizmy, zbitki słów, onomatopeje. 5. Zadanie domowe: Rozważ zagadnienie: „Pamiętnik z powstania warszawskiego”- pamiętnikiem mówionym? Cechy charakterystyczne. Opracowała: Justyna Lorenc-Jędrzejewska Uwaga! Wszystkie materiały opublikowane na stronach są chronione prawem autorskim, publikowanie bez pisemnej zgody firmy Edgard zabronione. Miron Białoszewski Pamiętnik z powstania Warszawskiego Geneza Geneza powstania utworu Pamiętnik powstał w 1970r. lecz Białoszewski rozpoczął pisanie "Pamiętnika" u schyłku lat 60 XX wieku. Miał on za zadanie ukazanie ludziom codzienności życia w Warszawie podczas Powstania O moje ^{PAMIĘTNIKZ POWSTANIA WASZAWSKIEGOŻycie i twórczość Mirona Białoszewskiego Twórczość Mirona Białoszewskiego zapewniła mu stałe miejsce w literaturze uznania zdobył sobie Pamiętnik z powstania warszawskiego oraz poezjalingwistyczna podnosząca do rangi przedmiotu lirycznych uniesień rzeczy codziennegoużytku, a nawet odpady, wykorzystująca szczególne walory jeżyka potocznego, „niskiego”,który – w odnowionych układach składniowych i strukturach słowotwórczych – w oryginalnyzaskakujący sposób prowadzi do poetyckich refleksji i wzruszeń. Przystępując do rozważańna temat zapisu obrazów z udręczonej powstaniem Warszawy, warto w ogólnym zarysiepoznać twórczość autora tego nietuzinkowego dzieła, niezwykłego zarówno na tle innychutworów tego gatunku jak i wśród tekstów ukazujących losy ludzi podczas działańpowstańczych w stolicy w 1944 r. Miron Białoszewski urodził się 30 czerwca 1922 r. w Warszawie, zmarł w tym samymmieście 17 czerwca 1983 Kształcił się w stolicy i tam studiował polonistykę na tajnymuniwersytecie. Po upadku powstania został wywieziony na przymusowe roboty do powrocie do kraju pracował jako sortownik listów na poczcie, reporter w prasiecodziennej. Kontynuował studia polonistyczne. Jako poeta debiutował w 1947 r. o tematyce powstańczej („Warszawa”). Publikował też swoje teksty w„Odrodzeniu”, pisywał piosenki i utwory dla dzieci. W 1955 r. wraz z L. Heringiem i L. Murawską Białoszewski założył eksperymentalny Teatrna Tarczyńskiej (w mieszkaniu L. E. Stefańskiego), później nazwany Teatrem Osobnym, dlaktórego pisywał również programy dramatyczne z wykorzystaniem własnych tekstów. Teatrten działał do 1963 r. Ważną datą w biografii M. Białoszewskiego był rok 1956 – wtedy ukazał się pierwszy tompoezji pt. Obroty rzeczy – Autora mylnie kojarzono z tzw. „pokoleniem 56”, ale dostrzeżono,że jest to twórca określony przez doświadczenia wojenne. Z dużym zainteresowaniemprzyjmowano również kolejne tomy: Rachunek zachciankowy (1959), Mylne wzruszenia(1961), Było i było (1965). Największy sukces przy niósł Białoszewskiemu Pamiętnik zpowstania warszawskiego opublikowany w 1970 r. Pisarz otrzymał w 1971 r. nagrodęministra kultury i sztuki II stopnia. W 1973 r. ukazały się dramaty pt. Teatr Osobny i tomprozy Donosy rzeczywistości. Kolejne publikacje to proza: Szumy, zlepy, ciągi (1976), Zawał(1977) i poezja: Odczepić się (1978). Ukoronowaniem uznania dla twórcy było przyznaniemu w 1980 r. nagrody literackiej m. Warszawy. Zaskoczeniem dla czytelników i krytyków było podniesienie do rangi poetyckiego tematuprzedmiotów codziennego użytku, zwykłych szarych rzeczy, zniszczonych sprzętów,obiektów należących do sfery kiczu, taniego jarmarku, często kalekich i skazanych nawyrzucenie. Z motywami tematycznymi współgra dążenie do wykorzystania mowypotocznej, a nawet nieporadnej czy wykolejonej, z błędami językowymi. Zapis codziennościopiera się niekiedy na prezentacji elementów przypomnianych, snów, spotkań, stopniowoprzechodzi w rejestr układający się w całość – jakby dziennik czy kronikę rodową2 – bynastępnie rozwijać się w bardziej rozbudowane struktury ewoluujące w kierunku prozy. Małehistoryjki, anegdoty, spostrzeżenia, opisy miejsc, reakcji ludzkich, stanów emocjonalnych iwyglądów rzeczy są podstawą Pamiętnika z powstania warszawskiego.}

Pamiętnik z Powstania Warszawskiego. Białoszewski Miron. Książki | okładka miękka, wyd. 11.2014. Wysyłka w 1 dzień rob. Odbiór w salonie 0 zł. dostawa i odbiór 0 zł. 23,78 zł. 36,90 zł - porównanie do ceny sugerowanej przez wydawcę. 4,8.

W piątek 31 lipca Stołeczna Estrada zaprasza mieszkańców Warszawy na niezwykłe widowisko muzyczne oparte na prozie Mirona Białoszewskiego – „Pamiętnik z Powstania Warszawskiego”. Rozpocznie się ono o godzinie 20 na Placu i autorem scenariusza widowiska jest Jerzy Bielunas, aranżacje muzyczne napisał Mateusz Pospieszalski, a choreografię przygotowuje Maciek Florek – doskonały tancerz i choreograf, zwycięzca pierwszej edycji programu You Can scenie zobaczymy artystów, którzy za pomocą tekstów i muzyki odtworzą nastój tamtych dni, kiedy wybuchło i trwało powstanie w projekcie udział wezmą Stanisława Celińska, Katarzyna Groniec, Alina Janowska, Anna Maria Jopek, Maciej Maleńczuk, Adam Nowak, Robert Więckiewicz, Mikołaj Woubishet oraz najmłodszą generację śpiewających aktorów i tancerzy – absolwenci wrocławskiej PWST, Chór Kameralny Ampla i Polska Orkiestra Sinfonia aranżacji do obszernych fragmentów tekstu Mirona Białoszewskiego jest Mateusz Pospieszalski. Muzyczne obrazy zawierające opis tragedii Warszawy, poprzez nowoczesną szatę dźwiękową, nabierają uniwersalnego znaczenia – stają się opowieścią o tragedii każdej wojny, każdego aktu ludobójstwa, o okrucieństwie współczesnej historii i cierpieniu niewinnych ludzi. Kolejne utwory ukazują różne sceny z życia walczącego miasta. Np.: Bieg, pęd, ucieczka z zagrożonych dzielnic miasta – dynamiczna scena śpiewana oparta na rytmicznej, pełnej zaskakujących zmian tempa kompozycji. Litania piwnic – utwór ukazuje modlitwę tłumów stłoczonych w piwnicach i schronach, przeżywających tam grozę nalotów i bombardowań Przejście kanałami – utwór wykorzystujący efekty ciszy, szeptów, plusku i kapania wody, oparty na dramatycznym opisie przejścia kanałami Starego Miasta. Żywioł ognia, walka z płomieniami, obraz ten powraca do chwili zagłady katedry warszawskiej. W scenie wykorzystano motywy muzyki oratoryjnej i kościelnej. W widowisku znajduje się również autentyczna scena, w której w jednej z kawiarni w centrum Warszawy pod niemieckim ostrzałem grano dla powstańców koncert szopenowski. Dalsze obrazy przedstawienia ukazują: powstańcze szpitale i akcje ratowanie rannych, a także wyjście ludności ze zburzonego miasta po upadku do kolejnych obrazów nawiązują często do różnych muzycznych źródeł: np. do przedwojennych przebojów rewiowych, rozmaitych form muzyki sakralnej, śpiewanych na ulicach pieśni powstańczych itp. Wybitne walory prozy Mirona Białoszewskiego, specyficzny tok narracji, urwane wypowiedzi, okaleczone formy zdań, mnożone sylaby, wyrazy dźwiękonaśladowcze oddają grozę świata, który „wypadł z normy” tak samo jak język, którym opowiadana jest historia skazanego na zagładę rolę odegra też ruch sceniczny, który jest specjalnie na tę okazję przygotowywany przez choreografa Maćka Florka – zwycięzcę I edycji programu You Can Dance, tancerza, choreografa, wykładowcę tańca współczesnego i dwóch tygodni trwają warsztaty, podczas których wybrani w castingach młodzi, ambitni tancerze z całej Polski, ćwiczą pod okiem Florka układy choreograficzne do działaniach tanecznych wezmą również udział absolwenci Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej we będzie niezwykle ważnym elementem widowiska. Proste, a zarazem funkcjonalne konstrukcje wykonane z pleksi tworzyć będą w zależności od akcji kanały, kawiarnię w centrum Warszawy czy będzie retransmitowany 1 sierpnia (sobota) o godzinie 18 w programie 2 Telewizji Polskiej.

Niezwykłe miejsce „Pamiętnika z powstania warszawskiego” Mirona Białoszewskiego we współczesnej literaturze. Pisany u schyłku lat sześćdziesiątych, wydany w 1970 roku, „Pamiętnik z powstania warszawskiego” jest zapisem wydarzeń sprzed przeszło dwudziestu lat, które dzielą „narodziny” utworu od sierpniowych i wrześniowych dni powstania warszawskiego.

Geneza utworu Pamiętnik z powstania warszawskiego został wydany w 1970 roku. Autor zaczął pisać tę książkę w 1967 r., czyli dwadzieścia trzy lata po upadku powstania. Jest to opowieść o zagładzie Warszawy podczas powstania, prowadzona z perspektywy cywila. Autor nazywa powstanie warszawskie „drugim”, oddając hołd „pierwszemu” – powstaniu w getcie żydowskim. Miron Białoszewski tak mówi o swojej książce:To wszystko... więcejCzas i miejsce akcji Białoszewski zawiera w utworze czas od l sierpnia do 2 października 1944 r., czyli całe powstanie, a także tydzień od 2 do 9 października 1944 r. Jednak między wersami kryją się wspomnienia z wcześniejszych lat wojny, z okresu życia przedwojennego poety, a także wybiegania w przyszłość, do lat 60. Pamiętnik z powstania warszawskiego obejmuje losy Mirona i jego rodziny w Warszawie od wybuchu do upadku powstania. Następnie opisany jest... więcejSposób przedstawienia zdarzeń Białoszewski mówi o swoim sposobie pisarskim jako o „gadaniu”. Pamiętnik... napisany jest językiem żywym, dynamicznym, pełnym pourywanych zdań. Jest to metoda artysty na odtworzenie atmosfery czasu nieustannego zagrożenia śmiercią. W książce znajdujemy opisy ucieczki, przebywania w schronach, poszukiwania pożywienia, ratowania rannych, rozmów cywili. Chwile te były udziałem samego Białoszewskiego. Utwór przełamuje więc... więcejBohaterowie W Pamiętniku z powstania warszawskiego bohaterami są:narrator, poszczególne osoby, towarzyszące narratorowi i wymienione z imienia,kilka osób wymienionych z nazwiska, które albo wykazały się heroiczną walką przeciw Niemcom, albo też zachowywały się dziwacznie wobec tragedii zagłady Warszawy,zbiorowość ludności cywilnej Warszawy,powstańcy warszawscy,Niemcy (pod tym pojęciem kryją... więcejNarracja Narrator jest jednocześnie uczestnikiem opisywanych zdarzeń i nazywa siebie Mironem Białoszewskim. Zachowany więc zostaje schemat pamiętnika, który ma opowiadać o losach autora. Pierwszoosobowa narracja jest relacją z wydarzeń kolejnych 63 dni powstania warszawskiego oraz jednego tygodnia po powstaniu. W ten sposób zawarte są losy rodziny Białoszewskich, która przeżyła wojnę w Warszawie, a potem na wywózce do różnych miast Polski i nie tylko. Narrator... więcejJaki to gatunek? Tytułowy pamiętnik dobrze oddaje rodzaj formy gatunkowej, jaką jest książka Białoszewskiego. Są jednak badacze (M. Głowiński), którzy uważają, że bliżej temu utworowi do dziennika intymnego niż do pamiętnika. Utwór Mirona Białoszewskiego jest prozatorską relacją o wydarzeniach, których autor był uczestnikiem. Białoszewski spędził lata wojny w Warszawie. Podczas powstania w 1944 r. był jako cywil w ogniu walki między powstańcami... więcejJęzyk „Pamiętnika z powstania warszawskiego” Język utworu jest potoczny. Białoszewski nazywa tok narracji „gadaniną” i rzeczywiście jego książka zbliża się raczej do prozy mówionej niż pisanej. Specyficzną cechą tego języka jest chaotyczny, urywany, poszarpany tok wypowiedzi. Białoszewski stosuje równoważniki zdań, zdania krótkie, proste, konstrukcje jednowyrazowe (sam podmiot, samo orzeczenie, pojedyncze słowo). Tekst jest bogaty w neologizmy, wyrazy dźwiękonaśladowcze,... więcejReakcje dotyczące losów warszawiaków Przed powstaniem Warszawa nie była tak intensywnie bombardowana. Ludzie żyli jeszcze w mieszkaniach. Kiedy 1 sierpnia 1944 r. zaczęto strzelać do Niemców, zorganizowane grupy powstańców atakowały wroga, budowały barykady i próbowały wydrzeć Niemcom jak najwięcej z okupowanej Warszawy – wtedy to Niemcy rozpoczęli masakrę ludności miejskiej i totalną dewastację stolicy. Miasto zaczęto równać z ziemią. Cywile schodzili coraz to niżej,... więcejPrzesłanie utworu Pamiętnik z powstania warszawskiego Mirona Białoszewskiego jest książką o szczególnym znaczeniu dla twórczości Białoszewskiego, dla współczesnej literatury polskiej, dla budowania ogólnej wiedzy o powstaniu przez nowe pokolenia Polaków. W latach 70., kiedy ukazuje się książka, Białoszewski jest przede wszystkim poetą i dramaturgiem (lub w ogóle człowiekiem związanym z teatrem). Jako niezwykła osobowość literacka odznacza się... więcej

Pamiętnik z powstania warszawskiego – taki tytuł od razu informuje, z jakim tekstem mamy do czynienia. Wpisuje się w tradycję; literatura zna sporo pamiętników (Pamiętnik znaleziony w Saragossie, Pamiętnik z czasów wojny, Pamiętnik czasów zarazy) Tytuł nie jest więc bardzo oryginalny, ale jego realizacja tak.

Ta pomoc edukacyjna została zatwierdzona przez eksperta!Materiał pobrano już 1114 razy! Pobierz plik pamiętnik_z_powstania_warszawskiego_streszczenie już teraz w jednym z następujących formatów – PDF oraz DOC. W skład tej pomocy edukacyjnej wchodzą materiały, które wspomogą Cię w nauce wybranego materiału. Postaw na dokładność i rzetelność informacji zamieszczonych na naszej stronie dzięki zweryfikowanym przez eksperta pomocom edukacyjnym! Masz pytanie? My mamy odpowiedź! Tylko zweryfikowane pomoce edukacyjne Wszystkie materiały są aktualne Błyskawiczne, nielimitowane oraz natychmiastowe pobieranie Dowolny oraz nielimitowany użytek własnyPamiętnik z powstania warszawskiego – streszczenie, Miron Białoszewski – Pamiętnik z powstania warszawskiego – streszczenie, rozpoczyna się wydarzeniami z pierwszego dnia powstania: 1 sierpnia 1944 roku. Jest deszczowo i chłodno. Narrator idzie po chleb na Stasz..Czterdziestopięcioletni miron białoszewski, mieszkaniec warszawy, leży na tapczanie w swoim domu jest październik 1967 roku toczące się z powstania warszawskiego – Miron Białoszewski – Streszczenie krótkie ✓ Przeczytaj teraz i uzyskaj informację jakich poszukujesz. Pamiętnik z powstania warszawskiego – streszczenie. „Pamiętnik” rozpoczyna się 1 sierpnia 1944 roku, w dzień „Święta Słoneczników”.Pamiętnik z powstania warszawskiego interpretacjaGeneza kontekst biograficzny pamiętnik hellip jest zapisem doświadczeń cywila, mieszkańca warszawy, mirona białoszewskiego w warszawie Stefanowska. Białoszewskiego „Pamiętnik z powstania warszawskiego”. Teksty : teoria literatury, krytyka, interpretacja nr 4 (10), „Pamiętnika z powstania warszawskiego” Mirona Białoszewskiego w interpretacji wybitnego aktora Adama Warszawy bohater-narrator powrócił w lutym 1945 r. Deheroizacja powstania. Powstanie warszawskie stało się w świadomości Polaków pewnym mitem. Pisano o. Spór o sens Powstania Warszawskiego trwa nieprzerwanie. To dramatyczne doświadczenie w każdym czasie i w każdym pokoleniu domaga się nie mówi wprost o swoich cechach czy przeżyciach, na podstawie tekstu można powiedzieć, że czuje głęboką solidarność z innymi, bo wszyscy są dotknięci tym. Taki sposób narracji oddaje atmosferę niepokoju, strachu i zagrożenia śmiercią. W tekście dominuje funkcja ekspansywna (emotywna), czyli. i tekstu „Pamiętnik z powstania warszawskiego”. Miron Białoszewski – biografia. Miron Białoszewski urodził się 30 czerwca 1922 roku w. Pamiętnik z powstania warszawskiego – pamiętnik Mirona Białoszewskiego. Autor opisuje w nim swoje doświadczenia z okresu powstania warszawskiego (od 1. Ebook + książka Pamiętnik z powstania warszawskiego, Miron Białoszewski. EPUB,MOBI,PDF. Wypróbuj 7 dni za darmo lub kup teraz do -50%!pamiętnik z powstania warszawskiego – streszczenie fragmentuAkcja utworu rozpoczyna się 1 sierpnia 1944 roku gdy wybucha Powstanie Warszawskie, a kończy się tydzień po powstaniu, gdy jego uczestnicy zostają. Warto poznać ten fragment biografii jednej z wielkich osobowości literackich XX wieku. Powstanie warszawskie, które zapisało się w pamięci Mirona. „Pamiętnik z powstania warszawskiego” jest rodzajem autobiografii Mirona Białoszewskiego. W trakcie narracji autor miesza plany czasowe – współczesny (1967. Pamiętnik z powstania warszawskiego – streszczenie utworu Mirona Białoszewskiego. Znajdziesz tutaj niezbędne informacje o autorze, genezę utworu, Pamiętnik z powstania warszawskiego – streszczenie. „Pamiętnik” rozpoczyna się 1 sierpnia 1944 roku, w dzień „Święta Słoneczników”.Pamiętnik z powstania warszawskiego – plan wydarzeńMasz problem ze zrozumieniem utworu Pamiętnik z powstania warszawskiego? Znajdziesz pod tym linkiem: Plan wydarzeń – to pomoże Ci lepiej zrozumieć wydarzeń: 1. Dzień okupowanej Warszawy. Godzina W. 2. Wznoszenie barykad. 3. Wieczornica patriotyczna. 4. Głód i strach. 5. Ewakuacja do innej części. Plan wydarzeń Pamiętnik z powstania warszawskiego · 1. Relacja Mirona z I sierpnia 1944 r.: · 2. Kolejne trzy dni powstania: · 3. 5 sierpnia – nalot niemieckich. PLAN WYDARZEŃ. Wybuch powstania. Chaos w mieście. Bohaterska obrona, wsparcie dla powstańców (pomoc rannym, budowanie zapór i barykad).Pamiętnik z powstania warszawskiego – Miron Białoszewski – Plan wydarzeń ✓ Przeczytaj teraz i uzyskaj informację jakich poszukujesz w. Wśród książek, których treść posłuży mi do interpretacji powstania znalazły się: "W rozwalonym domu" Jana Dobraczyńskiego, "Kolumbowie rocznik 20" Romana Bratnego, "Pamiętnik z powstania warszawskiego" Mirona Białoszewskiego, "Młodego Warszawiaka zapiski z urodzin" Jerzego Stefana Stawińskiego i "Kinderszenen" Jarosława Marka

Miron Białoszewski nie brał udziału w powstaniu i oglądał je oczyma cywila. Po ponad 20 latach postanowił opisać to, czego był świadkiem, w książce „Pamiętnik z powstania warszawskiego”. Streszczenie opisuje okropności wojny, wędrowanie kanałami i ukrywanie się przed nalotami. Autor uważał, że język poetycki nie jest właściwym narzędziem do opisywania okrucieństw wojny i widoku śmierci. Na własne potrzeby stworzył język oddający ówczesny nastrój, pokazujący prawdziwe oblicze ludzi i tragedię świata – to cecha wyróżniająca „Pamiętnik z powstania warszawskiego”. Opracowanie tematu wojny wymagało zastosowania odpowiedniej techniki. „Pamiętnik z powstania warszawskiego” – streszczenie Akcja pamiętnika rozgrywa się w ciągu 63 dni powstania warszawskiego. Autor pokazuje każdy dzień, stąd kompozycja utworu – podział na części według dat. Czym jest „Pamiętnik z powstania warszawskiego”? Streszczenie jego treści jest niezwykle trudne, ponieważ opowieść przesycona jest szczegółami, dokładnymi opisami wydarzeń rozgrywających się dzień po dniu. Białoszewski prowadzi relację, obrazuje powolny proces zagłady miasta i jego mieszkańców. Akcja rozpoczyna się 1 sierpnia 1944 roku tuż przed godziną „W”. Od tej pory czytelnik wraz z narratorem wędruje przez niszczoną Warszawę. Jak Białoszewski przedstawia historię w utworze „Pamiętnik z powstania warszawskiego”? Plan wydarzeń to opis każdego dnia walki. „Pamiętnik z powstania warszawskiego” – problematyka Jakie prawdy przekazuje autor? Co daje się wyczytać z utworu „Pamiętnik z powstania warszawskiego”? Interpretacja tego dzieła jest niezwykle istotna z uwagi na jego historyczną wartość. Dokładny opis wydarzeń sprawia, że czytelnik czuje, jakby był w ich centrum. Obserwuje codzienne czynności zwykłych warszawiaków, próby odnalezienia się w nowej rzeczywistości. Ciekawym zabiegiem jest opis najprostszych zdarzeń, które urastają do rangi niezwykle ważnych – mycia, strzyżenia, jedzenia. Autor pokazuje, że właśnie dzięki temu ludzie mogli żyć w miarę normalnie w tak ekstremalnych warunkach. To jednak tylko niewielka część zagadnień, które porusza „Pamiętnik z powstania warszawskiego”. Problematyka sięga głębiej, dotyka uczuć ludzkich i sposobów na zachowanie człowieczeństwa. „Pamiętnik z powstania warszawskiego” – sposób kreowania rzeczywistości Białoszewski posługuje się językiem potocznym, pełnym neologizmów, powtórzeń, przejęzyczeń. Sposób opisywania rzeczywistości ma oddać okropieństwa wojny, strach towarzyszący ludziom i śmierć. Krótkie zdania, wykrzyknienia, przerywane wypowiedzi budują napięcie charakterystyczne dla tamtych dni. Co jeszcze warto wiedzieć na temat wizji rzeczywistości, którą maluje „Pamiętnik z powstania warszawskiego”? Bohaterowie nie są żołnierzami walczącymi na froncie, to rodzina, znajomi i przyjaciele Mirona, niedopuszczający się heroicznych czynów, ale starający się pomagać sobie wzajemnie. „Pamiętnik z powstania warszawskiego” – podsumowanie O wojnie napisano wiele, jednak całkiem nowym sposobem mówienia o niej jest „Pamiętnik z powstania warszawskiego”. Miron Białoszewski relacjonuje, nie ocenia, brak tu również refleksji. To dobra dziennikarska praca, pokazująca obiektywnie wydarzenia i sytuacje. Na liście lektur szkolnych znalazł się również „Pamiętnik z powstania warszawskiego”. Streszczenie opowieści musiałoby sprowadzić się do stwierdzenia, że to opis okrucieństwa wojny i ludzkiej tragedii. Zadaniem nauczycieli jest przekonanie młodzieży, by zechciała poznać dzieło dokładnie, odnaleźć ukryte tam ważne i wciąż aktualne prawdy.

M. Głowiński zamieszcza w swoim artykule tekst wypowiedzi S. Barańczaka i przychyla się do jej sensu, że Pamiętnik z powstania warszawskiego jest raczej bliższy gatunkowo dziennikowi intymne¬mu, który jak najbardziej zmniejsza dystans czasowy między wydarzeniami a relacją i cechuje się nieujawnianiem przyszłych fak¬tów (choć

„Pamiętnik z powstania warszawskiego” Mirona Białoszewskiego nie należy do lektur łatwych. Specyficzny język – liczne wykrzyknienia, urwane i krótkie zdania, nagromadzenie czasowników, frazy jednowyrazowe, onomatopeje, neologizmy – utrudniają uczniom odbiór dzieła. Podczas omawiania akurat tej lektury jestem świadoma pewnych braków w zrozumieniu pracę z „Pamiętnikiem” poświęcam więc solidnych kilka lekcyjnych godzin. Zaczynam oczywiście od samego powstania – rozmawiamy o jego przyczynach, skutkach, przebiegu. Wrażenie robią na uczniach zdjęcia zrujnowanej Warszawy. Następnie porządkujemy wydarzenia – nie boję się poświęcić jednostki lekcyjnej na rozmowę o samej treści. Rozdaję też uczniom mapkę, pokazującą przebieg powstania. Bardzo przydatne okazały się materiały z Muzeum Powstania Warszawskiego, np. kartki ze ściennego kalendarza, z najważniejszymi wydarzeniami powstania z każdego dnia. Ważne są również okoliczności powstania książki, perspektywa narratora, samego Białoszewskiego – cywila. Kolejna lekcja to intensywna praca nad językiem. Uczniowie wyszukują charakterystyczne środki stylistyczne i chwyty językowe. Zastanawiamy się też nad gatunkiem utworu, który zawiera cechy pamiętnika, dziennika i reportażu. Bardzo dużo pracujemy z tekstem, czytamy fragmenty, „dotykamy” dzieła. Gimnazjaliści zwrócili uwagę na „Litanię piwnic” - w tym momencie pokazuję jej muzyczną interpretację w wykonaniu Stanisławy Celińskiej. Utwór został wykonany 31 lipca 2009 podczas koncertu w ramach obchodów 65 rocznicy powstania. Zresztą cały koncert warty jest uwagi. Ma on formę dramatycznego oratorium, w którym brali udział orkiestra, chór, aktorzy, soliści i grupa wykonawców tworzących ruch sceniczny. W piwnicach bloku A poznaliśmy jednego inżyniera. Potem, kiedy Swen już prowadził modlitwy przy naszym ołtarzu, napisaliśmy, we dwóch do spółki, aktualną litanię. Pamiętam z tej litanii: Od bomb i samolotów — wybaw nas, Panie, Od czołgów i goliatów — wybaw nas, Panie, Od pocisków i granatów — wybaw nas, Panie, Od miotaczy min — wybaw nas, Panie, Od pożarów i spalenia żywcem — wybaw nas, Panie, Od rozstrzelania — wybaw nas, Panie, Od zasypania — wybaw nas, Panie... Litania była dosyć długa. Odmówiliśmy ją jednego wieczora. Na głos. Strasznie to chwyciło. Zaczęły ją odmawiać i inne piwnice. Pamiętam, że odpisaliśmy ją inżynierowi. Na drugi wieczór ten inżynier spotyka nas i mówi: — Wiecie, panowie, że waszą litanię odmawia w tej chwili półtora tysiąca ludzi w moim bloku. Bo było nas pod tym jednym adresem co najmniej 3000. Samych powstańców było 350 czy 300. Zresztą ich przybywało. Tak samo jak i cywilów. Z innych zbombardowanych domów. (s. 53) Podczas rozmowy uczniowie zastanawiają się też nad stwierdzeniem, że utwór Białoszewskiego to „studium o umieraniu ludzi i miasta”. Rysuję na tablicy schemat, obrazujący trzypoziomową Warszawę – poziom pierwszy stanowi powierzchnia, ulice domy; drugi – piwnice i schrony; trzeci – kanały. W tym momencie warto wspomnieć o piwnicy Swena, która była miejscem specyficznym, choćby ze względu na znajdującą się w niej kaplicę. Pokazuję też uczniom zdjęcie „Pomnika Anonimowego Przechodnia” – wrocławskiego monumentu składającego się z czternastu odlanych z brązu postaci ludzkich naturalnej wielkości, stojących po obu stronach ulicy Świdnickiej w miejscu, w którym krzyżuje się ona z ulicą Piłsudskiego. Co prawda pomnik znajduje się w stolicy Dolnego Śląska, jednak wzorowany jest na instalacji „Przejście” autorstwa Jerzego Kaliny z 1977 roku, ustawionej w Warszawie przy ul. Świętokrzyskiej i Mazowieckiej. Uczniowie zwracają uwagę, że na pierwszym planie widzimy przechodniów, zwykłych mieszkańców miasta, którzy jakby zapadają się pod ziemię. Zastanawiamy się, czy może być to nawiązanie do schodzenia do kanałów. Uczniowie porównują przechodniów do cywilnych mieszkańców Warszawy, którzy są głównymi bohaterami dzieła Białoszewskiego. Wspólnie oglądamy również spektakl Marii Zmarz-Koczanowicz, która prozę Mirona Białoszewskiego zaadaptowała na potrzeby Teatru Telewizji. W rolę narratora – autora - bohatera wcielił się rewelacyjny Adam Woronowicz. Na kolejnej lekcji proponuję uczniom poezję Anny Świrszczyńskiej. Poetka, podobnie bowiem jak Białoszewski, przeżyła powstanie, jednak przez wiele lat nie potrafiła o nim pisać. Tomik „Budowałam barykady” wydała dopiero 30 lat po tych wydarzeniach. Omawiamy m. in. wiersze: „Budując barykady”, „Harcerz”, „Mieli dwanaście lat”, „Strzelać w oczy człowieka”. Uczniowie dochodzą do wniosków, że w wierszach tych nie ma kunsztownych i pięknych poetyckich metafor, ich forma jest oszczędna, wręcz surowa; a treścią najczęściej nie są podniosłe uczucia, lecz zwykłe zmagania z głodem, strachem, bólem i śmiercią. „Budując barykadę” Baliśmy się budując pod ostrzałem barykadę Knajpiarz, kochanka jubilera, fryzjer, wszystko tchórze. Upadła na ziemię służąca dźwigając kamień z bruku, baliśmy się bardzo, wszystko tchórze - dozorca, straganiarka, emeryt. Upadł na ziemię aptekarz wlokąc drzwi od ubikacji, baliśmy się jeszcze bardziej, szmuglerka, krawcowa, tramwajarz, wszystko tchórze. Upadł chłopak z poprawczaka wlokąc worek z piaskiem, więc baliśmy się naprawdę. Choć nikt nas nie zmuszał, zbudowaliśmy barykadę pod ostrzałem. Na zakończenie uczniowie pracują w grupach nad problemami takimi jak: - Czy tekst „Pamiętnika ...” wpisuje się w konwencję martyrologiczną? [martyrologia- cierpienie, męczeństwo zwykle w odniesieniu do ofiar systemu terroru i masowej zagłady. Słownik wyrazów obcych]. - Oceń, czy utwór to świadoma demitologizacja narodowej świętości, jaką jest powstanie w polskiej mentalności, czy po prostu fascynacja „dolnym” światem, jego odrębnością i swoistą egzotyką? - Określ postawę samego Białoszewskiego – jego bohaterską lub niebohaterską biografię. Okazuję się, że po omówieniu lektury zadanie nie jest dla uczniów problemem. Sukcesem jest też fakt, że wielu zadeklarowało ponowną lekturę dzieła Białoszewskiego. Uczniowie mogli się wykazać na pracy klasowej, pisząc rozprawkę na jeden z tematów:Udowodnij, że „Pamiętnik z powstania warszawskiego” jest opowieścią o losach ludzi i domów. Jak sądzisz, czy „Pamiętnik z powstania warszawskiego” realnie przedstawia wydarzenia z tamtego okresu? Czy warto czytać książki takie jak „Pamiętnik z powstania warszawskiego”? Kasia

Temat: Literacki dokument powstania warszawskiego. Czas pracy: 2 jednostki lekcyjne Metody pracy: - rozmowa kierowana - praca z tekstem - wizualizacja - dyskusja Formy pracy: indywidualna, grupowa Materiały: fragmenty "Pamiętnika z powstania warszawskiego", Słownik terminów literackich, fragmenty filmu "Pamiętnik z powstania warszawskiego".

Miron Białoszewski – Pamiętnik z powstania warszawskiegoGenezaKontekst biograficznyPamiętnik… jest zapisem doświadczeń cywila, mieszkańca Warszawy, Mirona Białoszewskiego. WWarszawie się urodził (1922 r., jest zatem przedstawicielem pokolenia Kolumbów), tu chodził doszkoły, a w okresie wojny zdał w konspiracji egzamin maturalny, podjął nawet studia dniu wybuchu powstania warszawskiego miał dwadzieścia dwa lata. Nie należał do żadnejorganizacji podziemnej i nie uczestniczył w bezpośrednich walkach. W pierwszych dniach sierpniamieszkał z matką w zachodniej części warszawskiego Śródmieścia, potem razem z uciekinieramiprzeniósł się na Starówkę. Pod koniec sierpnia musiał jednak uciec ponownie, tym razem zoddziałami powstańczymi i wrócił do Śródmieścia. W tej dzielnicy doczekał się kapitulacji i zostałzesłany do niemieckiego obozu pracy. Do Warszawy powrócił wraz z ojcem dopiero w lutym 1945roku. Swoje doświadczenia z czasów powstania warszawskiego spisał w sposób dla siebie prywatność pamiętnika, głęboki subiektywizm i indywidualny sposób patrzenia naotaczający go świat. Kontekst historycznyPamiętnik… jest również obrazem powstańczej Warszawy w relacji naocznego świadka, którym jestoczywiście sam Miron Białoszewski. Na jego oczach Warszawa stopniowo ulegała zniszczeniu ichyliła się ku totalnej zagładzie. Działo się to stopniowo, dom po domu, ulica po ulicy, dzielnica podzielnicy. Widział jak jego ukochane miasto ginie w płomieniach, jak umierają niewinni ludzie, zjaką ofiarnością walczą żołnierze Szarych Szeregów, innych grup szturmowych oraz cywilniochotnicy. Z tego punktu widzenia Pamiętnik… może być swoistym źródłem historycznym związku ze specyfiką rzeczywistości powstania głównym wątkiem Pamiętnika… jestprzemieszczanie się Białoszewskiego w obszarze miasta. Narrator umiejscawia wydarzenia wróżnych, autentycznych miejscach stolicy. Padają więc prawdziwe nazwy ulic, placów, numerybudynków. Pamiętnik z powstania warszawskiego jest pierwszym utworem epickim Mirona w 1970 roku Pamiętnik wzbudził wiele kontrowersji jako książka bez patosu, jako formaodbrązowienia wizji powstania warszawskiego. Białoszewski nazywa swój utwór kroniką, w którejsą zawarte 62 dni wzniosłej walki z wrogiem, lecz i 62 ludzkiego jedzenia, picia, kochania,umierania w arcyszczególnych warunkach. Jest to książka obrazująca życie mieszkańców Warszawypodczas powstania w 1944 r. z wieloma odwołaniami do rzeczywistości przedwojennej, czasu wojnyw ogóle, a także życia już powojennego. Opis tej historii jest bardzo indywidualny. Oznacza to, żenie znajdziemy w Pamiętniku... wielu dat, konkretnych wydarzeń historycznych, informacjiwojskowych, rozkazów, decyzji, dokumentów. Narrator jest głównym bohaterem i jednocześnieopowiadającym zdarzenia przez pryzmat swej własnej biografii – uczuciowości, filozofii. Niemniejw wielu miejscach narrator rezygnuje z obrania tylko swojego punktu widzenia i oddaje głos ogólnejopinii społecznej. Białoszewski pokazuje wtedy sprawy, które dotyczą wszystkich kilkuset tysięcywarszawiaków. Liczba powstańców była znacznie mniejsza. Książka Białoszewskiego opisuje życieprzeważającej części mieszkańców latach ukazania się książki Białoszewskiego panował konflikt wśród historykówi literatów. Odpowiadano jednoznacznie „tak” lub „nie” na pytanie, czy powstanie warszawskie byłodobrym posunięciem Polaków w 1944 r. Wiele tomów upamiętniało niezwykły heroizm walczącychpowstańców. Były też głosy o bezsensowności powstania ze względu na wielką przewagę liczbyi wyposażenia Niemców. Powstanie przyspieszyło (wg niektórych spowodowało) nie tylkodoszczętne zrujnowanie miasta przez Niemców, ale przede wszystkim zagładę wielu wybitnychPolaków. Białoszewski nie staje po żadnej ze stron oceny powstania. Jego książka pokazuje, żew sytuacji nieustannego zagrożenia śmiercią rodzą się zarówno czyny wielkie, jak i haniebne.

Czas akcji zamyka się w następując; granicach: od 1 sierpnia do 2 października 1944 roku (od wybuchu do upadku powstania warszawskiego). od 2 października do 11 listopada 1944 roku (od upadku powstania warszawskiego do ucieczki Mirona i jego ojca z Opola do Częstochowy) Pamiętnik z powstania warszawskiego kończy się słowami: Warszawę

Główny walor książki to bezpośrednia relacja, dwukrotnie rannej podczas ciężkich walk młodej wówczas warszawianki, z sześćdziesięciu trzech dni powstania. Alexandra Richie, "Warszawa 1944. Tragiczne powstanie", tłumaczenie Zofia Kunert, Wydawnictwo W.A.B., Warszawa 2014. Alexandra Richie, "Warszawa 1944.

^{Okoliczności powstania utworu. Pamiętnik z powstania warszawskiego przedstawia obrazy z okresu od l sierpnia do 9 października 1944 r., układające się w relację o zagładzie miasta prowadzoną z perspektywy cywila. Utwór wyrósł z osobistych doświadczeń autora, który w opisywanym przez siebie okresie przebywał w Warszawie.} .